Wyrok WSA w Lublinie z dnia 20 kwietnia 2005 r., sygn. I SA/Lu 45/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Danuta Małysz, Sędziowie WSA Halina Chitrosz (spr.), NSA Anna Kwiatek, Protokolant st.insp. Wiesława Wojtal, po rozpoznaniu w dniu 20 kwietnia 2005 r. sprawy ze skargi J. R. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości III. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz J. R. kwotę [...] tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Sygn. I SA/Lu 45/05

U Z A S A D N I E N I E

Zaskarżoną decyzją z dnia [...], Nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej, na zasadzie art. 233§1pkt.2 lit. "a" ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa / Dz.U.Nr 137, poz.926, z późn.zm. / - po rozpatrzeniu odwołania od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie określenia należnego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002r. w kwocie 47.937,90zł - uchylił decyzję organu podatkowego I instancji w całości i określił należny podatek dochodowy od osób fizycznych za 2002r. w kwocie 41.734,70zł.

W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia podano, iż podstawą wydania decyzji były ustalania dokonane w postępowaniu kontrolnym i podatkowym.

Stwierdzono, iż małżonkowie B. i J. R. w ramach prowadzonych działalności gospodarczych dopuścili się różnego rodzaju nieprawidłowości polegających na zaniżaniu przychodów i zawyżaniu kosztów ich uzyskania.

W wyniku tych ustaleń, w dniu [...] Naczelnik Urzędu Skarbowego w Z. wydał decyzję Nr [...] w przedmiocie określenia należnego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002r. w kwocie 47.937,90zł.

Nie godząc się z tym rozstrzygnięciem pełnomocnik B. R. złożył odwołanie, w którym zarzucił błędne ustalenie wartości sprzedanego przez nią samochodu w oparciu o jedyny dowód, a mianowicie opracowanie "I. E.". Wywodził, iż strony same mogą ustalać cenę sprzedaży, a nadto dodał, iż w postępowaniu wymiarowym w podatku VAT organ podatkowy ceny tej nie zakwestionował. Zarzucono także naruszenie przez organ I instancji przepisu art. 23 ust.1 pkt.23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych poprzez nie uznanie za koszty uzyskania przychodów kwoty podatku naliczonego VAT w kwocie 1.308,25zł. W tej części skarżąca podniosła, iż w sytuacji, gdy zagubiła i nie posiadała oryginałów faktur na dzień złożenia deklaracji VAT-7, nie miała możliwości uznania zapłaconego podatku za podatek naliczony i wykazania go w deklaracji. Stało się to dopiero możliwe po ich odnalezieniu. Dlatego też miała ona podstawy do uznania kwoty zapłaconego podatku za koszty prowadzonej działalności gospodarczej. Zarzucono również naruszenie przepisu art. 234 Ordynacji podatkowej, w sytuacji gdy określony podatek był wyższy niż w decyzji z dnia 23 kwietnia 2004r. oraz nie wykonanie przez organ I instancji wytycznych organu odwoławczego.