Wyrok WSA w Lublinie z dnia 26 kwietnia 2005 r., sygn. II SA/Lu 218/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz, Sędziowie Sędzia NSA Maciej Kierek, Asesor WSA Wiesława Achrymowicz - sprawozdawca, Protokolant Agnieszka Kocot - Referent, po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2005 r. sprawy ze skargi T. i J. małż. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...]. Nr [...] w przedmiocie opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości oddala skargę

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze, procedując w trybie drugoinstancyjnym, po rozpatrzeniu odwołania T. i J. małżonków K., decyzją z dnia 28 grudnia 2004r. utrzymało w mocy pierwszoinstancyjną decyzję Wójta Gminy , zaadresowaną do T. i J. małżonków K., powziętą w dacie 12 października 2004r. o ustaleniu jednorazowej opłaty planistycznej w kwocie 5720 zł z tytułu wzrostu wartości nieruchomości gruntowej w postaci działki oznaczonej numerem ewidencyjnym 75/9, położonej w J., co nastąpiło w związku z uchwaleniem zmian w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, uchwałą z dnia 04 października 2002r., opublikowaną w urzędowym publikatorze w dacie 17 grudnia 2002r.

W uzasadnieniu powziętego rozstrzygnięcia administracyjnego organ wskazał na bezsporną okoliczność wzrostu rynkowej wartości badanej nieruchomości w związku z nowo obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, skoro uprzednio jej podstawowe planowane przeznaczenie stanowiły uprawy polowe, zaś aktualnie została ona zawarta w obszarze mieszkalnictwa niskiego. W dalszej kolejności, jak stwierdza organ rozstrzygający, nie ulega wątpliwości, że w dacie wejścia w życie rozstrzygającej niniejszym uchwały, zmieniającej miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego gminy Jastków, właścicielem badanej nieruchomości był syn małżonków T. i J. K. oraz jego żona, którzy w dacie 10 grudnia 2003r. darowali wskazaną nieruchomość na rzecz adresatów niniejszej decyzji, a w konsekwencji obdarowani jurydycznie weszli w sytuację swych prawnych poprzedników. Następnie zatem, wobec formalnoprawnie skutecznej sprzedaży tej nieruchomości w dacie 11 grudnia 2003r. przez T. i J. małżonków K. na rzecz osoby trzeciej, uległa zrealizowaniu hipoteza art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w konsekwencji dając podstawę do ustalenia jednorazowej opłaty planistycznej, wskazanej w treści osnowy powziętej decyzji, opartej na jurydycznie prawidłowo sporządzonym szacunku, zgodnie z wymogami art. 37 ust. 1 przywoływanej wyżej ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, a z uwzględnieniem 20 % jej stawki, liczonej od kwoty wzrostu wartości nieruchomości właśnie z racji zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, o której stanowi § 4 pkt 1 uchwały zmieniającej z dnia [...], skoro dopiero sprzedaż, jako czynność prawna wymieniona ustawowo, uruchamia prawny mechanizm rozliczeń między gminą a sprzedającym nieruchomość właścicielem, gdy nie upłynął ustawowo zakreślony termin pięciu lat, poczynając od daty obowiązywania rozstrzygającej zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla zrealizowania instytucji ustalenia opłaty planistycznej. Jurydycznie rozstrzygające znaczenie dla prawidłowego ustalenia adresata rozważanego obowiązku poniesienia wskazanej kategorii daniny publicznej, zdaniem organu decyzyjnego, należy bowiem przypisać sprzedającemu podmiotowi właścicielskiemu, nie zaś temu z daty wejścia w życie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a implikującej wzrost rynkowej wartości sprzedawanej nieruchomości. Dodatkowo organ decyzyjny wskazał na zaistnienie w niniejszym ustalonych okolicznościach sprawy przesłanek wymaganych przepisem art. 11 przywoływanej w uzasadnieniu ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.