Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 16 marca 2005 r., sygn. I SA/Wr 2438/03

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Janusz Zubrzycki Sędziowie: Sędzia NSA Lidia Błystak (sprawozdawca) Asesor WSA Dagmara Dominik Protokolant: Po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2005 r. przy udziale sprawy ze skargi K.S. i M. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności I. Uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] Nr [...], II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. na rzecz skarżących kwotę 265 (dwieście sześćdziesiąt pięć) zł. tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Pismem z dnia [...] K. S. i M.C., spółka jawna, wnieśli, jako najemcy lokalu użytkowego położonego we W., o zaniechanie pobierania podatku od nieruchomości za lata 1996 - 2001 oraz zwrot nienależnie wpłaconych kwot z lat poprzednich z tytułu tego podatku i stwierdzenie nieważności decyzji wydanych w zakresie tego podatku na podstawie art. 247 § 1 pkt. 3 Ordynacji podatkowej. Podnieśli, że w świetle definicji nieruchomości zawartej w art. 46 § 1 k.c. wynajmowany przez nich lokal nie stanowi nieruchomości, jak również nie jest nieruchomością w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, w związku z czym brak podstaw do obciążenia ich podatkiem od nieruchomości obecnie, jak również w ubiegłych latach. Wskazali, że stanowisko to znajduje potwierdzenie w uchwale 5 sędziów NSA z dnia 25.06.2001 r. sygn. FPK 4/00.

Decyzją z dnia [...] Nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze na podstawie art. 24 ustawy z dnia 12.09.2002 r. o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa oraz zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 169, poz. 1387) i art. 251 § 1 w zw. z art. 247 § 1 pkt. 3 Ordynacji podatkowej odmówiło K. S. i M. C. stwierdzenia nieważności decyzji Zastępcy Dyrektora Wydziału Finansowego Urzędu Miejskiego z dnia [...] (Nr ew. [...]) w sprawie wymiaru podatku od nieruchomości za 2001 r. Stwierdził organ, że niezgodność z prawem ma polegać na jego rażącym naruszeniu, tymczasem rozstrzygnięcie decyzji wymiarowej oparte zostało na przepisie art. 2 ust. 1 pkt. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, który to przepis budził wątpliwości interpretacyjne, o czym świadczy orzecznictwo NSA i co znalazło w końcu rozwiązanie w postaci podjęcia uchwały 5 sędziów NSA z dnia 25 czerwca 2001 r. Wcześniej w orzecznictwie NSA przeważała wersja odmienna od przyjętej w uchwale, uznająca: "przedmiotem opodatkowania podatkiem od nieruchomości może być lokal, jako część składowa budynku stanowiącego własność Skarbu Państwa lub gminy, a podmiotem obowiązku podatkowego - najemca jako posiadacz zależny lokalu, jeżeli posiadanie to wynika z umowy zawartej z właścicielem". Powołał się organ na orzecznictwo NSA w zakresie stwierdzenia nieważności, podkreślając, że jednolicie uważa się, że odmienność wykładni budzących wątpliwości przepisów prawa nie może stanowić podstawy żądania stwierdzenia nieważności decyzji, a zmiana interpretacji prawa nie może mieć wpływu na ocenę zaistnienia przesłanek stwierdzenie nieważności, co powoduje, że wydana decyzja wymiarowa nie narusza prawa w sposób rażący, gdyż mamy do czynienia z błędem popełnionym w warunkach stosowania przepisu różnie interpretowanego z powodu jego sformułowania w sposób budzący kontrowersje.