Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 10 lutego 2005 r., sygn. I SA/Wr 608/03

Dnia 10 lutego 2005 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym : Przewodniczący: Sędzia NSA Lidia Błystak Sędziowie : NSA Ryszard Pęk NSA Mirosława Rozbicka-Ostrowska (sprawozdawca) Protokolant: Katarzyna Gierczak po rozpoznaniu w dniu 26 stycznia 2005r. na rozprawie sprawy ze skargi J. S., A. S., P. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie ustalenia podatku od nieruchomości za 2002 rok I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta W. z dnia [...] Nr [...], II. stwierdza , iż decyzje wymienione w punkcie I wyroku nie podlegają wykonaniu, III. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. na rzecz skarżących solidarnie kwotę 141 (sto czterdzieści jeden) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

W dniu [...] przeprowadzono kontrolę prawidłowości rozliczenia J. S., A. S., P.G. oraz J. G. z tytułu podatku od nieruchomości , podczas której ustalono, że są oni posiadaczami nieruchomości położonej w W. przy ul. Ł. [...], obejmującej działki gruntu nr [...] o powierzchni [...] m2 , działkę , gruntu o powierzchni [...] m2, budynki o łącznej powierzchni użytkowej [...] oraz 6 sztuk barakowozów zakupionych w dniu [...].

Postanowieniem Prezydenta Miasta W. z dnia [...]

Nr [...] wydanym na podstawie art.216§1 i art.217§1 w zw. Z art.165§1 i §2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) wszczęto z urzędu postępowanie podatkowe w sprawie ustalenia podatku od nieruchomości za okres od [...] do [...] dla nieruchomości położonej w W. przy ul. Ł. [...], będącej w posiadaniu J. S., A. S., P. G. oraz J. G. W uzasadnieniu postanowienia organ I instancji powołał się na ustalenia zawarte w protokole kontroli z dnia [...]. W następstwie powyższych ustaleń Prezydent Miasta W. powołując jako podstawę prawną przepisy art. 207 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.), art. 2 ust. 1 pkt 1, art. 3 ust. 1 pkt 1, 3 i 4, art. 4 ust. 1 i 3, art. 5, art. 6 ust.1ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84) wydał w dniu [...] decyzję Nr [...] , którą ustalił podatek od nieruchomości za rok 2002 w kwocie [...] za budynki i grunty związane z działalnością gospodarczą. W motywach rozstrzygnięcia organ podatkowy przywołał brzmienie art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych, wedle którego za grunty związane z działalnością gospodarczą uważa się grunty zabudowane i nie zabudowane, będące w posiadaniu przedsiębiorcy. Wskazał , iż w 2002 roku J. S., A. S., P. G. oraz J.G. prowadzili indywidualną działalność gospodarczą , co oznacza, iż byli przedsiębiorcami i ma w stosunku do nich zastosowanie powołany wyżej przepis art. 5 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, a co za tym idzie nieruchomości będące w ich posiadaniu winny być opodatkowane przy zastosowaniu stawek najwyższych ([...] za 1 m2 budynku, [...] za 1 m2 gruntu). Zdaniem organu I instancji podnoszony przez stronę argument, iż działalność pod firmą A spółka cywilna została zlikwidowana nie ma wpływu na wymiar podatku od nieruchomości. Spółka cywilna nie posiada bowiem osobowości prawnej, a jej majątek stanowi współwłasność wszystkich jej właścicieli. Wystarczy zatem, że choć jeden ze współwłaścicieli nieruchomości jest przedsiębiorcą (prowadzi działalność gospodarczą) cała nieruchomość opodatkowana winna być przy zastosowaniu stawek właściwych dla działalności gospodarczej. Natomiast uzasadniając opodatkowanie budynku biurowo-warsztatowego i sześciu barakowozów według stawek obowiązujących dla budynków związanych z działalnością gospodarczą organ I instancji przytoczył treść przepisów art.3 ust.1 pkt1 i ust. 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych ,zgodnie z którymi opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają budynki i ich części , zaś za budynek w rozumieniu ustawy uważa się obiekt budowlany umocowany w ziemi lub na ziemi, posiadający ściany lub słupy albo filary oraz pokrycia dachowe. A zatem budynkiem podlegającym opodatkowaniu może być nie tylko budynek w rozumieniu kodeksu cywilnego, ale również każdy inny obiekt budowlany, jeśli ma cechy określone w art. 3 ust. 4 powołanej wyżej ustawy (to znaczy ściany, filary, dach). Na mocy przywołanego przepisu różnego rodzaju szopy, wiaty, przenośne garaże (nie będąc nieruchomościami w rozumieniu kodeksu cywilnego) są zaliczane do kategorii budynków i podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Zdaniem organu podatkowego I instancji zakupione przez stronę barakowozy, po zdemontowaniu podwozia i osadzeniu ich na ziemi, posiadające ściany i pokrycie dachowe są w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych budynkami.