Wyrok WSA w Warszawie z dnia 16 grudnia 2004 r., sygn. II SA/Wa 205/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Stanisław Marek Pietras, Sędziowie Asesor WSA Przemysław Szustakiewicz, Asesor WSA Jacek Fronczyk (spraw.), Protokolant Iwona Maciejuk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 grudnia 2004 r. sprawy ze skargi B. S. przedstawicielki ustawowej małoletnich M. S. i P.S. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia[...] grudnia 2003 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku oddala skargę.

Uzasadnienie

Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia [...] października 2003r. nr [...], po rozpatrzeniu wniosku B. S. z dnia 9 grudnia 2002r., występującej jako przedstawiciel ustawowy synów M. S. i P. S., powołując się na art. 83 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 z późn. zm.), odmówił przyznania renty rodzinnej w drodze wyjątku.

W uzasadnieniu podał, że świadczenie w drodze wyjątku może być przyznane ubezpieczonym oraz pozostałym po nich członkom rodziny, którzy wskutek szczególnych okoliczności nie spełniają warunków wymaganych w ustawie do uzyskania prawa do emerytury lub renty, nie mogą - ze względu na całkowitą niezdolność do pracy lub wiek - podjąć pracy lub działalności objętej ubezpieczeniem społecznym i nie mają niezbędnych środków utrzymania. Wskazał, że tego rodzaju świadczenie przysługuje w sytuacji, gdy do wymaganego okresu ubezpieczenia, od którego zależy prawo do renty, brakuje niewielki okres. Prezes ZUS zaznaczył, iż z akt rentowych wynika, że zmarły w wieku 47 lat ojciec dzieci ma udokumentowany łączny okres ubezpieczenia wynoszący jedynie 15 lat, 11 miesięcy i 4 dni. Ponadto od [...] lutego 1990r. do daty zgonu w dniu [...] listopada 2002r. nie został udokumentowany żaden okres zatrudnienia poparty opłacaniem składki na ubezpieczenie emerytalno - rentowe. Prezes ZUS wskazał również na trudną sytuację materialną skarżącej i jej dzieci, z zastrzeżeniem jednak, że nie stanowi ona wyłącznego kryterium, od którego zależy przyznanie świadczenia w drodze wyjątku.