Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 15 grudnia 2004 r., sygn. SA/Sz 2130/03

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marian Jaździński, Sędziowie Asesor WSA Kazimierz Maczewski (spr.),, Sędzia WSA Alicja Polańska, Protokolant Karolina Borowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 grudnia 2004r. sprawy ze skargi Jednostki Wojskowej nr [...] w U. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2003 r. I. u c h y l a zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy z dnia [...] r. nr [...],, II. z a s ą d z a od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz strony skarżącej kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania, III. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.

Uzasadnienie

Decyzją z [...] r. Nr [...], wydaną na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), art. 2, 3, 6 i art. 7 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (j. t. Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84 ze zm.) oraz art. 2 i 17 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (j. t. Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 856), Samorządowe Kolegium Odwoławcze - po rozpatrzeniu sprawy na skutek odwołania Jednostki Wojskowej nr [...] od decyzji nr [...] Wójta Gminy z [...] r. określającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2003 r. w kwocie [...] zł - utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

Wynika z uzasadnienia decyzji organu odwoławczego, że organ podatkowy I instancji określił Jednostce Wojskowej wysokość podatku od nieruchomości za 2003 r. gdyż uznał, iż odmiennie niż to Jednostka wykazała w deklaracji podatkowej, grunty o powierzchni [...] m2 (od [...] r. o pow. [...] m2) nie korzystają ze zwolnienia od podatku na mocy art. 7 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

Wskazał dalej organ odwoławczy, że w odwołaniu od decyzji organu I instancji Jednostka nie kwestionowała prawidłowości naliczenia wysokości zobowiązania podatkowego, a tylko fakt, iż organ ten nie uwzględnił przysługującego Jednostce - jej zdaniem - zwolnienia od podatku. Zdaniem strony organ podatkowy dokonał błędnej wykładni przepisu art. 7 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych w związku z przepisem art. 2 ust. 5 oraz art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (j. t. Dz. U. z 2001 r. Nr 99, poz. 1079 ze zm.), przyjmując, iż zwolnienie nie dotyczy gruntów objętych ochroną krajobrazu chronionego w rozumieniu art. 26 ust. 1 ustawy o ochronie przyrody. Zdaniem strony, skoro ustawa o podatkach i opłatach lokalnych nie definiuje pojęcia "ochrony krajobrazowej", to należy stosować posiłkowo przepisy ustawy o ochronie przyrody, która w art. 2a pkt 5 zawiera ustawową definicję tego pojęcia, zgodnie z którą, przez ochronę krajobrazową należy rozumieć zrównoważony rozwój obszaru oraz zachowanie cech charakterystycznych krajobrazu. W ocenie strony definicja ta jest na tyle szeroka, że zawiera w sobie pojęcie "krajobrazu chronionego", o którym mowa w art. 26 ust. 1 tej ustawy. Podniosła także strona, że organ podatkowy bezpodstawnie przyjął, iż przez ochronę krajobrazową należy rozumieć wyłącznie grunty, które są nierozerwalnie związane z istnieniem parków narodowych oraz rezerwatów przyrody, tymczasem - zdaniem strony - taka interpretacja jest niezgodna z wykładnią językową art. 2a pkt 5 ustawy. Strona uważa, że nie można ograniczać ochrony krajobrazowej wyłącznie do gruntów położonych tylko na terenie parków narodowych oraz rezerwatów przyrody, skoro sam ustawodawca w art. 13b ust. 1 grunty objęte ochroną krajobrazową łączy również z pojęciem "parku krajobrazowego". Twierdzi także Jednostka, że grunty będące w jej zarządzie są nierozerwalnie związane z istnieniem oraz ochroną parku krajobrazowego "D.".