Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 9 grudnia 2004 r., sygn. II SA/Ol 801/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia NSA Janina Kosowska Sędziowie Sędzia WSA Marzenna Glabas Asesor WSA Beata Jezielska (spr.) Protokolant Lech Ledwożyw po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 grudnia 2004 r. sprawy ze skargi D. G. na decyzję Wojewody z dnia "[...]" r. nr "[...]" w przedmiocie świadczenia przedemerytalnego - oddala skargę.

Uzasadnienie

II SA/Ol 801/04

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19 sierpnia 2004r. Starosta I. odmówił D. G. przyznania świadczenia przedemerytalnego. W uzasadnieniu podano, iż w dniu 30 lipca 2004r. D. G. zarejestrowała się jako osoba bezrobotna, wnosząc jednocześnie o przyznanie jej świadczenia przedemerytalnego. W trakcie postępowania wyjaśniającego ustalono, iż wnioskodawczyni ukończyła 50 lat, posiada co najmniej 30-letni okres uprawniający do zasiłku, lecz w zakładzie pracy, w którym rozwiązano z nią stosunek pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy była zatrudniona przez okres 4 miesięcy i 29 dni. Wskazano, iż zgodnie z art. 37k ust. 1 pkt 2 ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu warunkiem nabycia prawa do świadczenia przedemerytalnego jest łączne spełnienie przesłanek określonych w tym przepisie, tj. spełnienie warunków do uzyskania statusu bezrobotnego z prawem do zasiłku, posiadanie do dnia rozwiązania stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy - w przypadku kobiet - co najmniej 30-letniego stażu pracy i wieku 50 lat oraz legitymowanie się okresem zatrudnienia w tym zakładzie pracy przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy. Podano, iż wnioskodawczyni posiada wymagany staż pracy i wiek, jednak w zakładzie pracy, w którym rozwiązani stosunek pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy była zatrudniona przez okres 4 miesięcy i 29 dni, tj. okres krótszy niż 6 miesięcy. Wskazano ponadto, iż wprawdzie pracodawca rozwiązując stosunek pracy zastosował ustawę z dnia 13 marca 2003r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, jednakże ustawa ta nie mogła mieć zastosowania gdyż w tym zakładzie pracy była zatrudniona tylko jedna osoba.