Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 7 grudnia 2004 r., sygn. II SA/Gd 2222/01

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Stanisław Nowakowski Sędziowie: Sędzia NSA Krzysztof Ziółkowski (spr.) Sędzia WSA Krzysztof Retyk Protokolant: Karolina Wielgosz-Rogocz po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi J. i J. S. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 30 maja 2001 r., nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego oddala skargę.

Uzasadnienie

Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia 30 maja 2001 r. nr [...], działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., utrzymał w mocy decyzję Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 25 kwietnia 2001 r. nr [...] nakazującą J. i J. S. rozbiórkę samowolnie wybudowanego na działce nr [...] w S. domku letniskowego oraz uporządkowanie terenu działki po wykonanej rozbiórce. Organ odwoławczy przyjął dokonane przez inspektora nadzoru budowlanego ustalenia stanu faktycznego w świetle, których przedmiotowy domek letniskowy (którego właścicielami od 1993 r. są państwo S.) o konstrukcji drewnianej, parterowy z poddaszem użytkowym, nietrwale związany z gruntem wybudowany został w roku 1976, bez wymaganego prawem pozwolenia na budowę. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy Stężyca, zatwierdzonym Uchwałą Gminnej Rady Narodowej Stężyca Nr VII/31/89 z dnia 29 września 1989 r. (Dz. Urz. Woj. Gd. Nr 26 poz. 188 i z 1991 r. nr 4, poz. 28 § 1 pkt 3) oraz ze zmianami zatwierdzonymi Uchwałą Rady Gminy Stężyca Nr XII/111/92 z dnia 30 kwietnia 1992 r. (Dz. Urz. Woj. Gd. Nr 14 poz. 77), działka nr [...] stanowi pastwiska. Tym samym powyższa lokalizacja jest niezgodna z planem, co uzasadnia orzeczenie nakazu rozbiórki w oparciu o art. 37 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo Budowlane (Dz. U. Nr 38, poz. 229 ze zm.) w zw. z art. 103 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2000 r. Nr 106, poz. 1126). Ustosunkowując się do zawartych w odwołaniu argumentów organ stwierdził, że nie mogą stanowić one podstawy do uchylenia zaskarżonej decyzji. Podniesiona bowiem okoliczność opłacania zarówno przez poprzednich właścicieli domku letniskowego, a następnie przez odwołujących się podatku od nieruchomości, jak również złożenie przez właściciela działki - I. K. wniosku o zmianę jej przeznaczenia w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, nie może stanowić podstawy do uchylenia wydanego na podstawie art. 37 ust. 1 pkt 1 Prawa budowlanego nakazu rozbiórki. Stwierdzenie przez organ, że wybudowany obiekt znajduje się na terenie, który zgodnie z przepisami o planowaniu przestrzennym nie jest przeznaczony pod zabudowę albo przeznaczony jest pod innego rodzaju zabudowę obliguje do wydania orzeczenia w przedmiocie nakazu jego rozbiórki.