Wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 listopada 2004 r., sygn. III SA 3602/03

Obiektem budowlanym podlegającym opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości na podstawie art. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /t.j. Dz.U. 2002 nr 9 poz. 84/ i w konsekwencji zwalniającym sprzedającego z obciążenia opłatą targową w rozumieniu art. 16 tej ustawy jest między innymi: kiosk uliczny, pawilon sprzedaży ulicznej, barakowóz, czy też obiekt kontenerowy. Zauważyć należy, iż katalog z pkt 5 art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ nie jest katalogiem zamkniętym, w związku z tym opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegać będą także podobne obiekty do zamieszczonych w tym przepisie, o ile będą się charakteryzowały podobnymi cechami, jakie posiadają te, które zostały wymienione w sposób przykładowy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu na rozprawie sprawy ze skargi Elżbiety W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia 12 grudnia 2003 r. (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w opłacie targowej - uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta st. W. z dnia 29 lipca 2003 r. (...); (...).

Prezydent Miasta Stołecznego W. - po rozpatrzeniu wniosku Elżbiety W. z dnia 29 grudnia 2002 r. w sprawie zwrotu nienależnie pobieranej za lata 1997-1999 opłaty targowej - decyzją (...) z dnia 29 lipca 2003 r. odmówił stwierdzenia nadpłaty w opłacie targowej za okres od 1 stycznia 1997 r. do 30 września 1999 r.

W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał, iż w toku postępowania ustalono, iż strona w latach 1997-1999 prowadziła działalność gospodarczą na terenie targowiska "Pl.-D." w obiekcie 437. Z kolei zgodnie z uchwałą Rady Gminy W.-C. z dnia 16 stycznia 1997 r. (...) w sprawie ustalenia dziennych stawek opłaty targowej, terminów płatności oraz sposobu jej poboru, opłata targowa mogła być dokonywana w dwóch formach: tj. jednorazowych opłat dziennych i abonamentów miesięcznych stanowiących dwudziestokrotność opłaty dziennej. Wybór formy płatności należał do osób handlujących na targowisku. Organ I instancji stwierdził, iż strona dobrowolnie uiszczała opłatę targową w formie abonamentu, przy czym dokonywała tego ze znacznym opóźnieniem. W uzasadnieniu decyzji Prezydent m.st. W. wskazał, iż Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku III SA 680/02 z dnia 25 października 2002 r. stwierdził nieważność powołanej wyżej uchwały Rady Gminy, ale tylko w części dotyczącej poboru opłaty targowej w formie abonamentu. W pozostałej części uchwała ta była zgodna z prawem.