Wyrok WSA w Łodzi z dnia 12 stycznia 2010 r., sygn. I SA/Łd 1011/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Paweł Janicki Sędziowie Sędzia NSA Wiktor Jarzębowski Sędzia WSA Joanna Grzegorczyk - Drozda (spr.) Protokolant Izabela Ścieszko po rozpoznaniu w Łodzi na rozprawie w dniu 12 stycznia 2010 r. przy udziale --- sprawy ze skargi A. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości na rok 2009 oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Burmistrz Miasta T. umorzył postępowanie w sprawie ustalenia A.S. wysokości zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2009 r. ze względu na bezprzedmiotowość tego postępowania. W uzasadnieniu organ wskazał, że wszczęcie postępowania nastąpiło na skutek złożenia przez stronę skarżącą informacji w sprawie podatku od nieruchomości za 2009 r., w której zadeklarowano do opodatkowania budowle o wartości 5000 zł, wskazując jako miejsce ich położenia bazar "A." w T. Organ podniósł, że w toku postępowania należało zweryfikować, czy strona, składając informację w sprawie podatku od nieruchomości, była do tego zobowiązana oraz czy istniał przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości a skarżący jest podatnikiem tego podatku. Burmistrz Miasta ustalił, że złożona informacja dotyczyła przenośnego pawilonu handlowego, nietrwale związanego z gruntem, usytuowanego pod istniejącymi wiatami, na targowisku w T., przy ul. [...]. Powołując się na treść art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 ze zm.; dalej w skrócie "u.p.o.l.") organ stwierdził, iż opodatkowanie przedmiotowego obiektu podatkiem od nieruchomości zależy od stwierdzenia, czy jest on budowlą. Zdaniem organu przenośny pawilon handlowy nie jest budowlą, gdyż nie jest trwale związany z gruntem. Organ potraktował pawilon, jako tymczasowy obiekt budowlany w rozumieniu art. 3 pkt 5 in fine ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.; w skrócie "Prawo budowlane") i wywiódł, że tego rodzaju obiekt nie jest przedmiotem podatku od nieruchomości, co powoduje, że postępowanie w przedmiocie ustalenia wysokości zobowiązania w podatku od nieruchomości jest bezprzedmiotowe. W związku z tym umorzył postępowanie na podstawie art. 208 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.; dalej "o.p.").