Wyrok WSA w Łodzi z dnia 5 lutego 2010 r., sygn. I SA/Łd 854/09

Dnia 5 lutego 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Grzegorczyk - Drozda (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Bogusław Klimowicz Sędzia WSA Paweł Kowalski Protokolant Tomasz Furmanek po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2010 roku na rozprawie sprawy ze skargi J.B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2009r z uwagi na bezprzedmiotowość postępowania oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Burmistrz Miasta T. umorzył postępowanie w sprawie ustalenia J.B. wysokości zobowiązania w podatku od nieruchomości za rok 2009 ze względu na bezprzedmiotowość tego postępowania.

W uzasadnieniu organ wskazał, że wszczęcie postępowania nastąpiło na skutek złożenia przez stronę informacji w sprawie podatku od nieruchomości za rok 2009, w której zadeklarowano do opodatkowania budowle o wartości 4.098,36 zł, wskazując jako miejsce ich położenia bazar A. w T., przy ul. [...]. Podniósł, że weryfikacji wymagało, czy podmiot składający ww. informację był do tego zobowiązany oraz czy istnieje przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Organ I instancji ustalił, że złożona informacja dotyczy przenośnego pawilonu handlowego, nietrwale związanego z gruntem, usytuowanego pod istniejącymi wiatami, na ww. targowisku (stanowisko [...]). Powołując się na treść art. 2 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych organ stwierdził, iż opodatkowanie przedmiotowego obiektu podatkiem od nieruchomości zależy od stwierdzenia, czy jest on budowlą. Zdaniem organu przenośny pawilon handlowy nie jest budowlą, gdyż nie jest trwale związany z gruntem. W tej sytuacji organ potraktował pawilon jako tymczasowy obiekt budowlany w rozumieniu art. 3 punkt 5 ustawy Prawo budowlane in fine. Wywiódł w tej sytuacji, że tymczasowy obiekt budowlany nie jest przedmiotem podatku od nieruchomości, co powoduje, że postępowanie w przedmiocie ustalenia wysokości zobowiązania w podatku od nieruchomości jest bezprzedmiotowe. W związku z tym umorzył postępowanie na podstawie art. 208 § 1 ordynacji podatkowej.