Wyrok WSA w Lublinie z dnia 18 listopada 2004 r., sygn. II SA/Lu 381/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Leszek Leszczyński, Sędziowie Sędzia NSA Krystyna Sidor,, Asesor WSA Bogusław Wiśniewski - sprawozdawca, Protokolant Stażysta Monika Kowalik, po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2004 r. sprawy ze skargi J. S. na decyzję Kierownika Urzędu d/s Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji o pozbawieniu uprawnień kombatanckich oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] marca 2000 r nr: [...] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych pozbawił J.S. uprawnień kombatanckich przyznanych mu przez Zarząd Wojewódzki ZBOWiD decyzją z dnia [...] grudnia 1976 z tytułu walki zbrojnej o utrwalanie władzy ludowej. Po ponownym rozpoznaniu sprawy decyzją z dnia [...] maja 2000 r Kierownik Urzędu utrzymał w mocy swoja decyzję z dnia [...] marca 2000 r , a złożona na nią skarga J.S. została oddalona przez Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 9 października 2001 r (sygn. akt II SA / Lu 634/00 ) .Postanowieniem z dnia [...] lipca 2003 r znak : [...] Kierownik Urzędu na wniosek strony wznowił postępowanie w sprawie pozbawienia uprawnień kombatanckich i decyzją z dnia [...] lipca 2003 r nr. [...] odmówił uchylenia własnej decyzji z dnia [...] maja 2000 r. Po ponownym rozpoznaniu sprawy decyzją z dnia [...] maja 2004 r znak [...] Kierownik Urzędu utrzymał powyższą decyzję w mocy. W motywach rozstrzygnięcia podkreślono, iż J.S. uzyskał uprawnienia kombatanckie wyłącznie z tytułu utrwalania władzy ludowej w ramach służby w ORMO okresie od kwietnia 1946 r do października 1948 r. Nie zasługują na wiarę jego wyjaśnienia , jakoby w okresie wojennym był łącznikiem Armii Krajowej i przekazywał informacje jej członkom. Na wiarę nie zasługują także oświadczenia świadków F. G. i T.D. , które tę okoliczność miałyby potwierdzać. Z ich oświadczeń nie wynika, aby strona pełniła służbę w Armii Krajowej. Świadkowie podają jedynie okoliczności ostrzału przez zainteresowanego niemieckiego posterunku w miejscowości D. oraz udzielania informacji o stanie liczebnym niemieckich żołnierzy członkom AK. Zaznaczono , iż T. D. posiada uprawnienia kombatanckie z tytułu służby w Wojsku Polskim, natomiast F. G. z tytułu służby w Wojsku Polskim i działalności w Batalionach Chłopskich , a zatem ich oświadczenia w kwestii przynależności zainteresowanego do Armii Krajowej nie stanowią wiarygodnego dowodu. Z treści wyjaśnień świadków oraz zainteresowanego nie wynika, aby składał on przysięgę w oddziale AK, posiadał stopień wojskowy czy prowadził w sposób zorganizowany i systematyczny działalność skierowaną przeciwko okupantowi. Zdaniem Kierownika Urzędu przedstawione w sprawie dowody nie potwierdzają, aby J.S. był członkiem AK, można mówić co najwyżej o współpracy z tą organizacja , co jednak nie może być podstawą przyznania uprawnień kombatanckich.