Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 12 lipca 2016 r., sygn. IV SA/Gl 251/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Walentek (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Beata Kalaga - Gajewska Sędzia WSA Renata Siudyka Protokolant Monika Rał po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 lipca 2016 r. sprawy ze skargi J. Ś. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie przyznania uprawnień kombatanckich oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] nr [...] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] nr [...] odmawiającą J. Ś. przyznania uprawnień kombatanckich.

Pismem z dnia 14 czerwca 2011 r. J. Ś. wniósł o zmianę lub uchylenie ostatecznej decyzji odmawiającej przyznania mu uprawnień kombatanckich.

Decyzją z dnia [...] nr [...] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, działając na podstawie art. 154 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 98 poz. 1071 ze zm., dalej w skrócie k.p.a.), odmówił uchylenia decyzji z dnia [...] o odmowie przyznania uprawnień kombatanckich.

W uzasadnieniu organ podniósł, że za wzruszeniem ostatecznej decyzji administracyjnej w trybie art. 154 k.p.a. muszą przemawiać względy interesu społecznego lub słuszny interes strony, a ta przesłanka nie została w tej sprawie spełniona. Strona w swoim wniosku ponownie powołała się na służbę w Batalionach Chłopskich (dalej w skrócie BCh), podając na potwierdzenie tej okoliczności służbę swojego brata Stanisława, który wstępując do Batalionów Chłopskich miał 13 lat (a strona 9 lat), a mimo to bratu przyznano uprawnienia kombatanckie. Zdaniem Kierownika przyjmowanie do służby osób wyjątkowo młodocianych zaprzecza m. in. opinia z 3.04.2002 r. wydana przez Zarząd Główny Małopolskiego Związku Żołnierzy BCh. Natomiast obecnie strona przedstawiła wyłącznie swoje oświadczenia, które są znane organowi od pierwszego wniosku z 1996 r. Nie została wobec tego spełniona przesłanka o słusznym interesie strony z art. 154 § 1 kpa.