Wyrok WSA w Opolu z dnia 11 padziernika 2004 r., sygn. II SA/Wr 423/02

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Cisyk - spr. Sędziowie Sędzia WSA Daria Sachanbińska Asesor sądowy Grażyna Jeżewska Protokolant: referent Dorota Rak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 października 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi H. F. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w O. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Miejski Inspektor Sanitarny w O., decyzją z dnia [...], wydaną na podstawie § 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 65, poz. 294 ze zm.), nie stwierdził u H. F. choroby zawodowej narządu słuchu. Podał, że ostatnim zakładem pracy, w którym pracownik był narażony na działanie czynnika wywołującego tę chorobę była: A S.A. Obszar [...] w O., przy ul. [...]. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, iż w orzeczeniu lekarskim Instytutu Medycyny Pracy w S., z dnia 21 września 2001 r., stwierdzono brak podstaw do rozpoznania choroby zawodowej uszkodzenia słuchu. Instytut, powołując się na przeprowadzoną diagnostykę audiologiczną obejmującą audiometrię totalną i impedancyjną (obiektywną), orzekł o obustronnym niedosłuchu typu odbiorczego, który po odliczeniu fizjologicznej poprawki na wiek wynosił: dla ucha prawego UP-15 dB, dla lewego UL-20 dB. Ponadto Instytut podkreślił, że obustronne obniżenie czułości słuchu nie powoduje z lekarskiego punktu widzenia upośledzenia funkcji narządu słuchu w stopniu uzasadniającym rozpoznanie choroby zawodowej narządu słuchu.

Od powyższej decyzji odwołał się H. F. podnosząc, że zaniżono mu o połowę ubytek słuchu, a ubytek słuchu ze względu na wiek (55 lat) jest u niego znikomy, tak jak u innych ludzi. Dodał, że w Instytucie Medycyny Pracy w S., podczas badań wysilał się, gdyż chciał dobrze słyszeć. Podał, że Poradnia Chorób Zawodowych w K. określiła niedosłuch dla UP-22 dB i UL-29 dB. Ponadto podniósł, że od 1997 r. zgłaszał dyrektorowi złe warunki pracy, że boli go głowa i powstał szum w lewym uchu, dokuczliwy, trwający nadal. W pokoju nr 322, gdzie miał stanowisko pracy przy oknie, istniał hałas od przejeżdżających pociągów, natomiast drugie stanowisko było przy CT, warunki tam panujące doprowadziły go do spastycznego nieżytu oskrzeli. Stwierdził, że badania specjalistyczne natężenia dźwięku przeprowadzono w dniu 7 lipca 2000 r., gdy już nie pracował a ponadto zmieniły się warunki pracy. Do odwołania dołączył dwie kserokopie artykułów, dot. w/w przypadku.