Wyrok WSA w Opolu z dnia 18 padziernika 2004 r., sygn. I SA/Wr 1748/03

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Kuczyńska (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Krzysztof Bogusz Asesor sądowy Marta Wojciechowska Protokolant sekr.sąd. Joanna Zamojska - Jaszczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 października 2004 r. sprawy ze skargi Przedsiębiorstwa Usługowego A sp. z o.o. w O. na decyzję Izby Skarbowej w Opolu z dnia [...], nr [...] w przedmiocie określenia podatku dochodowego od osób prawnych za 1998 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi jest decyzja Izby Skarbowej w Opolu z dnia [...] o Nr [...] uchylająca decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Opolu nr [...] z dnia [...], określającą należny podatek dochodowy od osób prawnych za 1998 r. w wysokości 709.771,70 zł, zaległość podatkową w wysokości 709,771,70 zł oraz odsetki za zwłokę od w/w zaległości wyliczone na dzień [...] w wysokości 1.259.913,00 zł. i określająca należny podatek dochodowy od osób prawnych w kwocie 494,543 zł, zaległość podatkową w kwocie 494.543 zł i odsetki za zwłokę od w/w zaległości w części dotyczącej kwoty 390.809 zł, należne do zapłaty na dzień [...] wynoszące 869.104 zł.

W wyniku toczącego się postępowania kontrolnego, Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej wydał decyzję, w której określił Spółce należny podatek dochodowy od osób prawnych za 1998 r. w wysokości 709.771,70 zł, podczas gdy Jednostka wykazała w zeznaniu za ten rok stratę w wysokości 164.834,80 zł i brak obowiązku podatkowego. Decyzja wskazana wyżej została zaskarżona.

W związku z wniesionym odwołaniem Izba Skarbowa w Opolu po dokonaniu wnikliwej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, wydała decyzję uchylającą decyzję organu pierwszej instancji. Organ odwoławczy w wydanej decyzji określił należny podatek dochodowy, powstałą zaległość podatkową oraz odsetki za zwłokę od tej zaległości.

Izba Skarbowa uznała, iż dokonane przez organ pierwszej instancji zwiększenie przychodów Spółki o kwotę [...] zł stanowiącą wartość środków pieniężnych otrzymanych przez Spółkę w dniu 5 stycznia 1998 r. było nieuprawnione. Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego, organ odwoławczy odmiennie niż organ pierwszej instancji ocenił zaistniałą sytuację. Odwołująca już w chwili wpływu spornych kwot nie uznała ich za jej należne i nie potraktowała ich jako spłatę posiadanych przez siebie wierzytelności B w likwidacji. Świadczy o tym zarówno rozliczenie posiadanych wierzytelności z pominięciem tychże wpłat, jak też zaewidencjonowanie wpływających kwot jedynie na koncie rachunku bankowego oraz koncie rozrachunkowym, na którym ewidencjonowane były wszystkie wpłaty od B. Oznacza to, że już w chwili otrzymania pieniędzy, Odwołująca była świadoma, że kwoty te nie stanowią spłaty wierzytelności, będących w jej posiadaniu. Inna kwalifikacja wpłaconych kwot musiałaby bowiem znaleźć odzwierciedlenie na instrumentach księgowych rozliczających poszczególne wierzytelności. Wynika z tego, że Odwołująca działała jedynie jako dysponent kwot wpływających na Jej konto bankowe, decydując kto i w jakiej części ma otrzymać środki pieniężne ze spłaty wierzytelności przez dłużnika, czyli B w likwidacji.