Wyrok WSA w Łodzi z dnia 6 padziernika 2004 r., sygn. I SA/Łd 166/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący J. Chlebny, Sędzia NSA, Sędziowie NSA Wrzesińska-Nowacka, A. Cudak (spr.), Protokolant A. Ratajczyk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 października 2004 roku sprawy ze skargi T. i K. małż. Z. i U. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie ustalenia wysokości łącznego zobowiązania pieniężnego za 2003 r. uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Wójt Gminy Z. określił, T. i K. małżonkom Z. oraz U. K., łączne zobowiązanie pieniężne za rok 2003 w kwocie 575,00 zł.

W uzasadnieniu decyzji podkreślono, iż wyniku oględzin nieruchomości przeprowadzonych w ramach postępowania kontrolnego oraz analizy zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, a mianowicie dokumentu stanowiącego pozwolenie na budowę budynku letniskowego i zawiadomienia o oddaniu do użytku budynku letniskowego ustalono, iż przedmiotem opodatkowania podatkiem od nieruchomości nie jest, jak wskazał podatnik - K. Z. budynek o charakterze mieszkalnym o powierzchni 86,82 m2 oraz budynek gospodarczy o powierzchni 25 m2 ale budynek letniskowy.

W odwołaniu od powyższej decyzji podatnicy, powołując się na uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 lipca 2002 r., sygn. akt FPK 3/02, ONSA 2003, nr 2, poz. 50; z dnia 22 kwietnia 2002 r., sygn. akt FPK 17/01, ONSA 2002, nr 4, poz. 143 oraz wyrok NSA z dnia 9 października 1992 r., sygn. akt SA/Gd 1169/02, wnieśli o uchylenie zaskarżonej decyzji. Podnieśli, iż wydając decyzję organ podatkowy nie uwzględnił faktu, że będący przedmiotem opodatkowania podatkiem od nieruchomości budynek należy do kategorii budynków mieszkalnych, ponieważ spełnia podstawowe kryterium, jakim jest zaspokojenie podstawowych potrzeb mieszkaniowych właściciela i osób mu bliskich. Ponadto podkreślili, iż na zaklasyfikowaniu budynku do kategorii budynków letniskowych nie ma wpływu okoliczność czasowego przebywania, lecz sposób jego użytkowania, który nie ma charakteru rekreacyjnego.