Wyrok WSA w Łodzi z dnia 19 padziernika 2004 r., sygn. III SA/Łd 155/04

Dnia 19 października 2004 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Furmanek /spr./, Sędziowie Sędzia NSA Teresa Rutkowska, p.o. Sędziego WSA Monika Krzyżaniak, Protokolant asystent sędziego Żywilla Krac, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 października 2004 r. sprawy ze skargi Z. K. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Ł. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie

Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w Ł. po rozpoznaniu odwołania Z. K. od decyzji Państwowego Inspektora Sanitarnego w Ł. z dnia [...] [...] o braku podstaw do uznania choroby zawodowej, decyzją z dnia [...], utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.

Podał, że zgodnie ze współczesnym stanem wiedzy medycznej schorzeniami zawodowymi spowodowanymi stałym i długotrwałym wysiłkiem głosowym są: guzki śpiewacze, niedowład fałd głosowych i zmiany przerostowe krtani. Schorzenia te wymienione są pod poz. 7 wykazu chorób zawodowych będącego załącznikiem do rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie chorób zawodowych z dnia 18 listopada 1983 r. U Z. K. w wyniku wykonanych specjalistycznych badań lekarskich stwierdzono zmiany chorobowe w krtani, które nie figurują w wykazie chorób zawodowych. Orzeczenie lekarskie WOMP nr [...] z dnia [...] podaje informację o rozpoznaniu "przewlekłego suchego nieżytu krtani" i "dysfonii hyperfunkcjonalnej", a we wnioskach m. in., że "za przyczynę odczuwalnych zaburzeń głosu należy przyjąć przewlekły proces zapalny błony śluzowej krtani". Orzeczenie lekarskie IMP nr [...] z dnia [...] potwierdza rozpoznanie I instancji orzeczniczej (tzn. WOMP) przedstawiając w uzasadnieniu m. in., że "stopień i charakter stwierdzonych obecnie zmian morfologiczne - czynnościowych w zakresie krtani nie daje merytorycznych podstaw do rozpoznania choroby zawodowej narządu głosu". Wynika zatem - w oparciu o powyższe orzeczenia, że stwierdzone zmiany chorobowe narządu głosu u pani Z. K. nie wykazują związku przyczynowego z nadmiernym wysiłkiem głosowym w okresie zatrudnienia jako nauczyciel. W toku postępowania I-instancyjnego przeprowadzone zostało postępowanie epidemiologiczne oraz dokonano analizy dostępnej dokumentacji, rozpatrzono łączny czas pracy zawodowej pani Z. K. od roku 1972 do chwili przejścia na emeryturę z dniem 31.08.2001 r., a także uwzględniono fakt, że od 1.09.2001 r., będąc już na emeryturze, w dalszym ciągu była zatrudniona na stanowisku nauczyciela zawodu w niepełnym wymiarze godzin. Podczas całego okresu zatrudnienia istniał wymóg zwiększonego operowania głosem. Jednakże istnienie narażenia zawodowego nie jest jednoznaczne z zaistnieniem choroby zawodowej, lecz tylko jednym z elementów mogących wpłynąć na zaistnienie zawodowego schorzenia. Potwierdziły to specjalistyczne badania lekarskie przeprowadzone w ww. jednostkach służby zdrowia.