Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA w Lublinie z dnia 24 września 2004 r., sygn. II SA/Lu 1461/03

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz, Sędziowie Asesor WSA Wiesława Achrymowicz,, Asesor WSA Wojciech Kręcisz (spr.), Protokolant Ref. Beata Skubis-Kawczyńska, po rozpoznaniu w dniu 24 września 2004 sprawy ze skargi I. W. na decyzję Kierownika Urzędu d/s Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu d/s Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...]. Nr [...]

Uzasadnienie

II SA/Lu 1461/03

U z a s a d n i e n i e

Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych decyzją z dnia [...] października 2003 r. Nr [...], wydaną na podstawie przepisu art. 127 § 3 i art. 138 § 1 pkt. 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późniejszymi zmianami) w związku z art. 22 ust. 1 i art. 1 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 371 ze zmianami) po rozpoznaniu sprawy I. W. utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] sierpnia 2003 r. nr [...] o odmowie przyznania uprawnień kombatanckich.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji wskazano, iż według organu po ponownym rozpoznaniu sprawy uwzględniając całokształt zebranego w sprawie materiału dowodowego, brak jest podstaw, aby uwzględnić wniosek I. W.. Jak podniesiono, Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych nie kwestionując tego, iż wnioskodawczyni udzielała pomocy partyzantom, uznał jednak, iż w sprawie brak jest dostatecznych dowodów przekonujących o tym, iż I. W. pełniła służbę w Armii Krajowej w rozumieniu przepisu art. 1 ust. 2 pkt. 3 ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego. Według Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów, zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 pkt 3 i 5 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego warunkiem koniecznym uznania działalności za kombatancką było pełnienie służby w polskich podziemnych formacjach i organizacjach. Pełnienie służby w ruchu oporu było zaś tożsame z prowadzeniem w sposób zorganizowany i systematyczny działalności skierowanej przeciwko okupantowi, co w zasadniczej postaci wyrażało się w zorganizowanej formie walki w ramach oddziałów partyzanckich utworzonych na wzór wojskowy i stosujących wojskową dyscyplinę. Jakkolwiek, jak wskazano w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji działalność ta mogła sprowadzać się także do wykonywania wyłącznie czynności usługowych - zaopatrzenie, zbieranie informacji - to jednak zawsze była ona uzależniona od przynależności do określonej formacji, wyrażającej się w podporządkowaniu służbowym, wyznaczeniu stanowiska służbowego i wykonywaniu zakreślonych czynności.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00