Wyrok WSA w Krakowie z dnia 27 lipca 2004 r., sygn. II SA/Kr 2298/01

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Danielec Sędziowie WSA Halina Jakubiec AWSA Dorota Dąbek (spr.) Protokolant Agnieszka Słaboń po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 lipca 2004 r sprawy ze skargi M. K. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w [...] z dnia 3 lipca 2001 r Nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji

Uzasadnienie

Uzasadnienie.

Decyzją z dnia 3 lipca 2001r., nr [...] , [...] Wojewódzki Inspektor Sanitarny utrzymał w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Sanitarnego w [...] z dnia [...] 2001r., nr [...] , którą orzeczono o braku podstaw do stwierdzenia u M. K. chorób zawodowych wymienionych w poz. 1, 4, 6, 14 i 15 wykazu chorób zawodowych stanowiącego załącznik do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18.11.1983r. w sprawie chorób zawodowych (Dz.U. nr 65, poz. 294 z późn. zm.).

W uzasadnieniu decyzji organu I instancji ograniczono się do wskazania, że zgodnie z orzeczeniami Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy "[...]" w [...] i Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w [...] rozpoznane u M. K. schorzenia nie spełniają kryteriów do uznania ich zawodowej etiologii, w związku z czym brak jest podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej, skoro właściwa placówka służby zdrowia nie dokonała rozpoznania klinicznego choroby zawodowej i wypowiedziała się negatywnie w tej sprawie.

Z treścią tej decyzji nie zgodził się M. K.. W wyniku rozpatrzenia jego odwołania organ II instancji utrzymał decyzję organu I instancji w mocy. W uzasadnieniu decyzji organu II instancji podniesiono, że zgodnie z przepisami Rozporządzenia Rady Ministrów dnia 18.11.1983r. w sprawie chorób zawodowych, warunkiem niezbędnym do stwierdzenia choroby zawodowej jest rozpoznanie choroby przez upoważnioną jednostkę służby zdrowia i ustalenie jej związku przyczynowego z wykonywaną pracą. W przedmiotowej sprawie zaś brak jest rozpoznania choroby zawodowej.