Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 22 czerwca 2004 r., sygn. II SA/Ka 1644/02

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Wach (spr.), Sędziowie NSA Tadeusz Michalik, WSA Małgorzata Jużków, Protokolant Joanna Spadek, po rozpoznaniu w dniu 22 czerwca 2004 r. sprawy ze skargi Z. W. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...]r. Nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. na rzecz skarżącego [...] zł ( [...] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z [...] r. nr [...] Powiatowy Inspektor Sanitarny w T. orzekł, że u Z. W. brak jest podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej w postaci zawodowego uszkodzenia narządu słuchu, wskazanej w pozycji 15 wykazu chorób zawodowych, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych. Jako podstawę prawną decyzji wskazał: art. 1, art. 4 pkt 5 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (tekst jednolity Dz. U. z 1998 r. Nr 90, poz. 575), § 1, 7 i 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia

18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 65, poz. 294 ze zm.).

W uzasadnieniu wyjaśnił, że istotnym warunkiem dla stwierdzenia choroby zawodowej jest jej uprzednie rozpoznanie przez jednostkę służby zdrowia. Z. W. był badany w Wojewódzkim Ośrodku Medycyny Pracy w K., gdzie stwierdzono u niego obustronny niedosłuch typu odbiorczego: UL - 30 dB, UP - 33. Nie rozpoznano jednak choroby zawodowej uszkodzenia słuchu, ponieważ narażenie na hałas ponadnormatywny ustało w 1991 r. Organ I instancji przyznał, że Z. W. pracując w latach 1974-1975 i 1966-1991 jako ślusarz w "A" w M. był narażony na hałas do 91 dB, natomiast w latach 1991 - 2000 na hałas 82-85 dB. Organ administracji powołał się również na wyniki badań placówki orzeczniczej drugiego stopnia, gdzie stwierdzono, że pomimo ubytku UL-10 dB, UP-18 słuch jest społecznie wydolny.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00