Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 17 czerwca 2004 r., sygn. II SA/Ka 1617/02

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Michalik, Sędziowie WSA Małgorzata Jużków, Asesor WSA Małgorzata Walentek (spr.), Protokolant st. sekr. Ewa Olender, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 czerwca 2004 r. przy udziale - sprawy ze skargi A. G. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...] r. nr [...]r. w przedmiocie choroby zawodowej uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Powiatowego Inspektora Sanitarnego w G. z dnia [...] r. [...].

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. nr [...] Powiatowy Inspektor Sanitarny w G. w oparciu o art. 1 pkt 2, art. 4 pkt 5 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Inspekcji Sanitarnej (tekst jednolity Dz.U. z 1998 r. Nr 90, poz. 575 ze zm.) §§ 1, 7, 10 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz.U. nr 65, poz. 294 ze zm.) orzekł, o braku podstaw do stwierdzenia u A. G. choroby zawodowej - uszkodzenia słuchu wywołanego działaniem hałasu, wymienionej w pozycji 15 wykazu chorób zawodowych, stanowiącego załącznik do w/wym. rozporządzenia. W uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia wskazał, że warunkiem koniecznym do stwierdzenia choroby zawodowej jest jej uprzednie rozpoznanie przez właściwą jednostkę służby zdrowia. W tym celu A. G. był badany w Poradni Chorób Zawodowych Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w S. oraz Przychodni Chorób Zawodowych Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S. gdzie stwierdzono obustronny odbiorczy niedosłuch i obniżenie ostrości słuchu obustronnie. Dalej wymienił zakłady pracy w których A. G. był zatrudniony w latach 1960-2000 jako spawacz elektryczny. W konkluzji uznał, że w oparciu o wyniki badań lekarskich i braku przekroczeń na hałas ponadnormatywny od 1991 r. brak było podstaw do rozpoznania u w/wym. choroby zawodowej.

W odwołaniu od powyższej decyzji A. G. podkreślił, że w okresie jego zatrudnienia występowały przekroczenia hałasu jednakże nie przeprowadzono wówczas stosowanych badań sanitarnych, zaś badania wykonane w Firmie "A" przez "B" z R. w 1997 r. wykazało natężenie hałasu o poziomie 82dB, jednakże podczas tych badań nie wszystkie urządzenia emitujące hałas były włączone. Dołączając do odwołania kopie dokumentacji lekarskiej podniósł, że badania lekarskie okresowe z 1995, 1996 i 1997 r. potwierdzają u niego ubytek słuchu. Na koniec zakwestionował ustalenia organu co do braku narażenia po 1991 r. na ponadnormatywny hałas, gdyż jak stwierdził w okresie tym nastąpiła u niego wyraźna utrata słuchu o czym świadczy dokumentacja lekarska. Zwrócił uwagę, iż na skutek utraty słuchu nie może znaleźć stałej pracy.