Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 1 czerwca 2004 r., sygn. II SA/Ka 1379/02

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Michalik (spr.), Sędziowie NSA Anna Apollo, WSA Małgorzata Jużków, Protokolant apl.radc. Dorota Klich, po rozpoznaniu w dniu 01 czerwca 2004 r. sprawy ze skargi B.S. na decyzję [...]Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej uchyla zaskarżoną decyzję

Uzasadnienie

Decyzją nr [...] z dnia [...] r. Powiatowy Terenowy Inspektor Sanitarny w W. na podstawie art. 2 pkt 2, art. 4 pkt 5 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej IDz.U. Nr 12 poz. 49 ze zm.l i §§ 1 i 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz.U. Nr 65 poz. 298 i Dz.U. Nr 61 poz. 369 z 1989 r.) stwierdził, że u B. S. występuje choroba zawodowa uszkodzenia słuchu wywołana działaniem hałasu. Rozpoznanie kliniczne dokonane zostało przez Górnośląskie Centrum Medyczne Przychodnię Chorób Zawodowych w K. dnia [...] r.. Dochodzenie epidemiologiczne w środowisku pracy przeprowadzone przez pracownika Terenowej Stacji Sanitarno- Epidemiologicznej w W. wykazało, że pracownik pracował w "A" SA KWK "B" w R. w latach 1971 do 1996 r. jako ślusarz pod ziemią i był narażony na hałas.

Od powyższej decyzji odwołanie wniosła "A" SA KWK "B" w R.. W odwołaniu podniosła, że nie zapewniono jej czynnego udziału w sprawie wbrew art. 10 k.p.a., nie dano jej możliwości ustosunkowania się do wydanej opinii biegłych. Nie zakwestionowała samego faktu zatrudnienia zainteresowanego w warunkach '' mogących narażać go na hałas ponadnormatywny. Wskazała jednakże, że czas tego narażenia nie przekraczał w ciągu ostatnich 10 lat jednej godziny w trakcie zmiany roboczej, a wcześniej pracownik ten w warunkach narażających go na hałas pracował jedynie dwie godziny w trakcie zmiany lub też pracował bez narażenia. Narażenie to nie było na tyle znaczne, aby prowadziło do stwierdzenia choroby zawodowej. Badanie lekarskie przeprowadzono metodą tradycyjną, nie uwzględniającą tzw. obiektywnego audiogramu, który cechuje się większą dokładnością i precyzją.