Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 27 kwietnia 2004 r., sygn. I SA/Wr 238/02

I SA/ Wr 238/02 W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 27 kwietnia 2004r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA - Andrzej Szczerbiński (sprawozdawca), Asesor WSA - Katarzyna Radom, Sędzia NSA - Janusz Zubrzycki, Protokolant - Paulina Biernat, po rozpoznaniu w dniu 27 kwietnia 2004r. na rozprawie sprawy ze skargi W. K. na decyzję Izby Skarbowej we W. Ośrodka Zamiejscowego w L. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1999 rok I. uchyla zaskarżoną decyzję i utrzymaną nią w mocy decyzję Inspektora Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej we W. Ośrodku Zamiejscowym w L. z dnia [...]nr [...]; II. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej we W. na rzecz skarżącego W. K. kwotę 253 zł (dwieście pięćdziesiąt trzy złote) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego; III. orzeka, że decyzje wymienione w punkcie I nie mogą być wykonane.

Uzasadnienie

Zaskarżona decyzja utrzymała w mocy decyzję Inspektora Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej we W., Ośrodku Zamiejscowym w L. z dnia [...]nr [...], którą na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 września 1991r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 1999r. nr 54, poz. 572 ze zm.), art. 21 § 1 pkt 1 i § 3 i art. 53 § 1 i § 4 Ordynacji podatkowej oraz art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993r. Nr 90, poz. 416 ze zm.) określono W. K. podatek dochodowy za 1999r. w wysokości [...], zaległość podatkową w wysokości [...]oraz odsetki za zwłokę od tej zaległości na dzień wydania decyzji w wysokości [...]. Uznano, że prowadząc działalność gospodarczą w ramach Przedsiębiorstwa Handlowo-Usługowego "A" w P. zawyżył on koszty uzyskania przychodów w szczególności o kwotę [...], to jest o [...]wydane na remont parkingu samochodowego przy stacji paliw oraz o [...] odpisów amortyzacyjnych od niego za 1999 rok w sytuacji, gdy budowa tego parkingu w ocenie organów podatkowych nie została zakończona. Co prawda Burmistrz Miasta i Gminy P. pismem z dnia [...]potwierdził w trybie przepisów art. 54 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. - Prawo budowlane (Dz. U. nr 89, poz. 414) zakończenie budowy parkingu, wydając tzw. potwierdzenie zgłoszenia obiektu budowlanego do użytkowania, a W. K. w tym samym dniu wprowadził parking do ewidencji środków trwałych i zaczął od następnego miesiąca dokonywać odpisów amortyzacyjnych, ale zebrany materiał dowodowy według oceny organów podatkowych wskazywał, że w momencie oddania do użytkowania parking samochodowy nie był środkiem trwałym w rozumieniu § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. nr 6, poz. 35 ze zm.). Projekt techniczny parkingu, zatwierdzony decyzją Urzędu Rejonowego w L. z dnia [...] zakładał na placu manewrowym dla samochodów ciężarowych wykonanie warstwo ścieralnej z betonu asfaltowego, warstwy miękkiej z betonu asfaltowego, górnej warstwy podbudowy z mieszanki mineralno-asfaltowej, podbudowy z kruszywa łamanego i warstwy odsączającej z pospółki. Przeprowadzone przez Inspektora Kontroli Skarbowej oględziny wykazały, że nie wykonano projektowanych warstw asfaltowych o zwiększonej odporności na odkształcenia trwałe, zatem najważniejszych warstw konstrukcyjnych projektowanego parkingu. Potwierdzenie zgłoszenia obiektu budowlanego do użytkowania wydane przez burmistrza było więc przedwczesne. Wyjaśnienia skarżącego, że teren pod parkingiem był w części wysypiskiem śmieci, w związku z czym zaczął użytkować go bez wykonania warstwy asfaltowej, by uniknąć strat związanych z jej zapadaniem się, uznano za niewiarygodne, bowiem projektant określił grunty projektowanego parkingu jako stanowiące podłoże niewysadowe. Inwestor podczas prowadzenia inwestycji jest związany decyzją administracyjną o pozwoleniu na budowę i projektem technicznym, będącym podstawą tego pozwolenia. Skarżący nie wdrożył procedur mających na celu dokonanie zmian w dokumentacji technicznej. Skoro odstępstwa od projektu były oczywiste, brak było podstaw do powołania biegłego z zakresu budownictwa. Wykonawcy robót złożyli też tylko oświadczenia, zatem zarzut skarżącego, że jako świadkowie powinni zostać przesłuchani z jego udziałem, aby mógł spowodować dokładniejsze sprecyzowanie zakresu wykonanych robót, był nieuzasadniony. Skoro w dniu przyjęcia środka trwałego do użytkowania był on niekompletny i niezdatny do użytkowania, brak było podstaw do rozpoczęcia jego amortyzowania, a wydatki na remont parkingu, poniesione w 1999r. nie mogły stanowić kosztu uzyskania przychodu w świetle przepisu art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.