Wyrok WSA w Łodzi z dnia 5 lutego 2004 r., sygn. I SA/Łd 395/02

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA J. Brolik (spr.), Sędziowie T. Porczyńska, A. Świderska, Protokolant, po rozpoznaniu w dniu 29 stycznia 2004 roku sprawy ze skargi R.W. na decyzję Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] Nr [...[ w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1999 r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. na rzecz strony skarżącej kwotę 70,80 (siedemdziesiąt złotych osiemdziesiąt groszy) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

W dniu 05.05.2000r. Pan R.W. złożył w Urzędzie Skarbowym Ł. zeznanie o wysokości dochodu uzyskanego w 1999r. deklarując dochód do opodatkowania z prowadzonej działalności gospodarczej w wysokości 45.285,90 zł.

Urząd Skarbowy Ł. decyzją z dnia [...] Nr [...], określił zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1999r. w wysokości 7.195,90 zł oraz zaległość w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1995r. w wysokości 268,50 zł i odsetki od tej zaległości w wysokości 50,50 zł.

Od powyższej decyzji złożono odwołanie. Izba Skarbowa w Ł. decyzją z dnia [...] Nr [...] utrzymała w mocy zaskarżoną decyzję Urzędu Skarbowego.

Decyzja Izby Skarbowej została zaskarżona do sądu administracyjnego.

Skarżący wnosi o uchylenie zaskarżonej decyzji Izby Skarbowej w Ł. oraz decyzji Urzędu Skarbowego Ł. z dnia [...] Nr [...] (w tej samej sprawie), z powodu naruszenia prawa.

W uzasadnieniu skargi Pan R.W. podnosi, iż organy podatkowe naruszyły przepisy § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17.01.1997r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr 6, poz. 35 ze zmianami), poprzez błędną interpretację definicji środka trwałego określoną w cyt. przepisie.