Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 3 marca 2004 r., sygn. SA/Bd 2283/03

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Liwacz Sędziowie WSA Halina Adamczewska-Wasilewicz Asesor sądowy Grzegorz Saniewski (spr.) Protokolant Małgorzata Buczkowska po rozpoznaniu w dniu 3 marca 2004r. na rozprawie przy udziale ---- sprawy ze skargi M.S. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w T. z dnia (...) Nr (...) w przedmiocie uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe oddala skargę Na oryginale właściwe podpisy

Decyzją z dnia (...) nr (...) Dyrektor Urzędu Celnego w T. po wznowieniu postępowania uchylił w części dotyczącej kwoty długu celnego swoją decyzję z dnia (...) nr (...) uznającą zgłoszenie celne zawarte w dokumencie SAD nr (...) z dnia (...) za nieprawidłowe i orzekł co do istoty sprawy określając M. S. kwotę długu celnego. W uzasadnieniu organ I instancji podniósł, że M. S. w dniu (...) w Oddziale Celnym w G. złożył zgłoszenie celne dotyczące objęcia procedurą dopuszczenia do obrotu samochodu osobowego marki (...) rok produkcji 1998, nr nadwozia (...), w którym, w oparciu o załączoną fakturę i zadeklarowane koszty transportu poniesione za granicą zadeklarował wartość celną towaru. Po przeprowadzeniu kontroli tegoż zgłoszenia oraz dołączonych do niego dokumentów wydana została decyzja nr (...) z dnia (...) uznająca zgłoszenie celne za nieprawidłowe w części dotyczącej wartości celnej towaru. Następnie towar został objęty procedurą dopuszczenia do obrotu i zwolniony. Następnie ww. fakturę nr (...) z dnia (...) wystawiona przez firmę C stanowiącą załącznik zgłoszenia przekazano belgijskiej administracji celnej w celu dokonania jej weryfikacji u sprzedawcy. Wskazując na postanowienia Protokołu nr 6 Układu Europejskiego, stanowiący jego integralną część, zawierający postanowienia o wzajemnej pomocy w sprawach celnych, organ stwierdził, że dochodzenie przeprowadzone przez belgijską administrację celną u sprzedawcy samochodu w firmie C potwierdziło podejrzenie organu celnego co do zaniżenia wartości celnej przedmiotowego towaru, co zostało poparte uwierzytelnionymi dokumentami w postaci faktury nr (...) z dnia (...). zaksięgowanej w dokumentacji księgowej firmy (...) oraz karty nr 3 zgłoszenia celnego EU 1 T 2 nr (...) z tego samego dnia, na podstawie którego samochód został wyeksportowany z Belgii. Z dokumentów tych wynika, że przedmiotowy samochód został stronie sprzedany za kwotę (...) a nie, jak zadeklarowała strona, za (...). W związku z tym Dyrektor Urzędu Celnego wznowił postępowanie uznając, że zachodzi przesłanka opisana w art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej. W toku postępowania Dyrektor uznał za bezzasadny wniosek strony o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadka K. M., gdyż jak wynika z dokumentów, wszelkich czynności związanych ze sprowadzeniem samochodu do Polski dokonała strona osobiście. Wskazując na ustęp 5 części A Postanowień wstępnych rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 1998 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej i przepis § 1 tego aktu oraz art. 16 Protokołu Nr 4 Układu Europejskiego organ I instancji stwierdził, iż obniżone stawki celne stosuje się przy jednoczesnym spełnieniu warunków: 1) na towar ustanowiono obniżoną stawkę celną, 2) pochodzenie towaru z obszaru Unii Europejskiej zostało udokumentowane prawidłowo sporządzonym świadectwem EUR l lub deklaracją na fakturze. Niezachowanie jednego z tych warunków uniemożliwia zastosowanie stawki celnej obniżonej, wobec czego do obliczenia należnej kwoty wynikającej z długu celnego zastosowano stawkę celną autonomiczną z uwagi na brak prawidłowego dokumentu uprawniającego do zastosowania stawki celnej obniżonej, z powodu zakwestionowania danych zawartych w fakturze dołączonej przez stronę do zgłoszenia celnego. Dyrektor zauważył, że sprzeczne z zasadami logiki i doświadczenia życiowego byłoby wystawienie przez sprzedawcę faktury na kwotę wyższą niż faktycznie zapłacono, gdyż powodowałoby to zwiększone obciążenie podatkowe wystawiającego, nie zapewniając równocześnie jednocześnie zapłaty w wysokości wynikającej z faktury. Odnosząc się do wniosku o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego rzeczoznawcy dokonującego wyceny samochodu organ I instancji stwierdził, że w świetle art. 23 § 1 Kodeksu celnego dysponuje już niezbędnym materiałem dowodowym tj. dokumentami nadesłanymi z Belgii, dzięki któremu jest w stanie określić prawidłową wartość celną towaru i wobec tego nie musi wykazywać niewiarygodności oceny technicznej, która zresztą na żadnym etapie postępowania nie była kwestionowana. W związku z powyższym organ uznał za uzasadnione twierdzenie, że dokumentem służącym do określenia wartości celnej towaru powinna być faktura zaksięgowana w dokumentacji finansowo księgowej firmy C, zwłaszcza, że nadesłane wraz z nią przez belgijskie władze celne zgłoszenie celne w polu 22 zawiera taką samą informację co do ceny towaru. Uzasadniając decyzję w zakresie odsetek wyrównawczych Dyrektor wskazał na przepisy rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie określenia wypadków i warunków pobierania odsetek wyrównawczych oraz sposoby ich naliczenia (Dz. U. nr 143, poz. 958 z 1997 r. z późn. zm.)