Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 18 lutego 2004 r., sygn. II SA/Gd 38/01

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Stanisław Nowakowski Sędziowie: Sędzia NSA Jacek Hyla Sędzia WSA Janina Guść (spr.) Protokolant Karolina Wielgosz-Rogocz po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi Z. Cz., T. J.-P., M. S. i G. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 27 listopada 2000 r. Nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu 1. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta z dnia 2 października 2000 r. Nr [...], 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz T. J.-P. kwotę 81 zł 46 gr (osiemdziesiąt jeden zł 46/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 27 listopada 2000 r. Nr [...], powołując się na przepisy art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. 39 ust. 1, art. 40 ust. 1 i art. 43 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 1999 r. Nr 15, poz. 139 ze zm.) po rozpatrzeniu odwołania M. S., B. S., G. S., Z. Cz. i T. J.-P. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta z dnia 2 października 2000 r. Nr [...] odmawiającą ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu na budowę budynków mieszkalnych z przyłączami w formie zabudowy szeregowej jednorodzinnej od ul. [...] oraz zabudowy jednorodzinnej bliźniaczej od strony ul. [...] na działce Nr [...] we W. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że projektowana inwestycja została zlokalizowana na terenie, przez który, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego miasta W. zatwierdzonym uchwałą Nr [...] we W. z dnia 30 maja 1988 r. (Dz. Urz. Woj. Włoch. Nr 13 poz. 135 ze zm.), przebiega linia rozgraniczająca obszary o różnym przeznaczeniu. Większa część działki Nr znajduje się na obszarze przeznaczonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na tereny zieleni parkowej. Pozostała część działki położona jest na terenach przeznaczonych w planie pod zabudowę mieszkalną. Według ustaleń planu zabudowa byłaby dopuszczalna tylko na tej części nieruchomości. Organ II instancji wskazał, że zgodnie z art. 42 ust. 1 pkt 3 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym, rozpatrując wniosek o wydanie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, należało wziąć pod uwagę także ustalenia wynikające z przepisów szczególnych. Zasady zagospodarowania nieruchomości, na której ma być zlokalizowana inwestycja, zostały ukształtowane również przez decyzję Wojewody z dnia 22 marca 1993 r. ustalającą strefę ochronną dla ujęcia wody. Nieruchomość w całości znajduje się w granicach strefy pośredniej wewnętrznej ochrony ujęcia wody, na obszarze której obowiązuje zakaz zabudowy, w związku z czym brak było podstaw do uwzględnienia wniosku.