Wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 stycznia 2004 r., sygn. IV SA 1894/02

Niewątpliwie w interesie społecznym leży takie postępowanie, które dla następnych pokoleń ochroni przed zniszczeniem elementy dziedzictwa kulturowego. Jeżeli opinia biegłego stanowiąca w sprawie dowód, na podstawie którego wydano zaskarżoną decyzję, w sposób jednoznaczny określa, iż możliwe jest zachowanie drzewa, stanowiącego część zabytku, z tym iż konieczne jest przeprowadzenie zabezpieczających przez chirurga drzew, nie może być udzielona zgoda organu właściwego w sprawach ochrony zabytków na usunięcie drzewa. Podnoszona przez stronę okoliczność, iż nie ma środków na te prace, nie może być uznana za wystąpienie uzasadnionego interesu strony w rozumieniu art. 7 Kpa, który przeważy nad interesem społecznym - zapewnieniem ochrony dóbr kultury.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2004 r. sprawy ze skargi Proboszcza Par. św. Zygmunta, Ignacego S. na decyzję Generalnego Konserwatora Zabytków z dnia 15 stycznia 2002 r. (...) w przedmiocie usunięcia drzew - oddala skargę.

Wojewódzki Konserwator Zabytków po rozpatrzeniu wniosku. Proboszcza Rzymskokatolickiej Parafii w K w sprawie dotyczącej wycięcia drzewa występującego w strefie ochrony konserwatorskiej zabytkowego kościoła w K. wpisanego do rejestru zabytków orzekł o niewyrażeniu zgody na usunięcie drzewa - lipy drobnolistnej /Tilia cordata/ o obwodzie pnia = 390 cm.

Decyzja została wydana na podstawie ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury /t.j. Dz.U. 1999 nr 98 poz. 1150 ze zm./ i art. 48 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska /t.j. Dz.U. 1994 nr 49 poz. 196 ze zm./.