Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 15 stycznia 2004 r., sygn. SA/Rz 440/02

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia (del.) NSA Jacek Surmacz Sędziowie SWSA Kazimierz Włoch AWSA Małgorzata Niedobylska (spr.) Protokolant sekr. Bernadetta Krztoń po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi E.S. na decyzję Izby Skarbowej z dnia [...] stycznia 2001r. 1) [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1996r., 2) [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1997r., 3) [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1998r., oraz 4) z dnia [...] marca 2002 r. [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1999r. i 5) z dnia [...] marca 2002 r. [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000r. skargi o d d a l a.

Uzasadnienie

Uzasadnienie.

Skarżący E.S. w latach 1996-2000 osiągał dochody z dwóch źródeł przychodu - z działalności gospodarczej prowadzonej w formie Przedsiębiorstwa Wielobranżowego "E." w P. oraz z najmu. Kontrole skarbowe przeprowadzone za w/w lata podatkowe wykazały nieprawidłowości w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku dochodowego od osób fizycznych.

Decyzjami z dnia [...] stycznia 2002r. nr [...], nr [...]i nr [...]oraz z dnia [...] marca 2002r. nr [...]i nr [...]Izba Skarbowa w R. utrzymała w mocy decyzje Inspektora Kontroli Skarbowej - K.F. w UKS w R. określające zobowiązania podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych odpowiednio za lata 1996, 1997, 1998, 1999 i 2000, wobec E.S..

Na powyższe decyzje Izby Skarbowej w R. E.S. złożył skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Skarżący zarzucił naruszenie przepisów art.120, art.121, art.122, art.180, art.181, art.187, art.191 i art.210 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz.926 z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową, a także przepisów prawa materialnego przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, w szczególności art.22 f ust.l, art.22 ust.l i art.23 ust.l pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 1993r. Nr 90, poz. 416 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą p.d.f. oraz przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 stycznia 1995r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także aktualizacji wyceny środków trwałych (Dz. U. Nr 7, poz.34 z późn. zm.), w związku z ustawą o rachunkowości (rozdział 4) w brzmieniu obowiązującym w 1996r. Zarzucił też sprzeczność ustaleń z treścią zebranego materiału dowodowego i nie wyjaśnienie wszystkich okoliczności faktycznych mających wpływ na rozstrzygnięcie. Wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonych decyzji na podstawie art.247 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej bądź uchylenie decyzji organów obu instancji i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia.