Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 30 stycznia 2004 r., sygn. II SA/Ka 3399/01

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Wach, Sędziowie NSA Anna Apollo, Asesor WSA Małgorzata Walentek (spr.), Protokolant ref. Joanna Spadek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 stycznia 2004 r. przy udziale - sprawy ze skargi J. S. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej uchyla zaskarżoną decyzję

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...]r. nr [...] Powiatowy Inspektor Sanitarny w K. w oparciu o art. 1 pkt 2, art. 4 pkt 5 ustawy z dnia 14 marca 1985r. o Inspekcji Sanitarnej / tekst jednolity Dz.U. z 1998r. Nr 90, poz.575 ze zm./ § 1, § 7, § 10 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983r. w sprawie chorób zawodowych /Dz.U. nr 65, poz. 294 ze zm./ orzekł, że u J. S. brak jest podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej - uszkodzenia słuchu wymienionej w pozycji 15 wykazu chorób zawodowych, stanowiącego załącznik do w/w rozporządzenia. Organ Inspekcji Sanitarnej przyjął, że J. S. pracował w latach 1962-1964 w "A" w M. jako ładowacz pod ziemią w hałasie do 104 dB, oraz w latach 1973 - 1994 w "B" jako kierowca w hałasie 80-85 dB. W uzasadnieniu powołał orzeczenie lekarskie z dnia [...] r. Poradni Chorób Zawodowych Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny w S. z którego wynika, że stwierdzony obustronny odbiorczy ubytek słuchu nie osiąga takiego nasilenia aby z lekarskiego punktu widzenia można go było zakwalifikować jako chorobę zawodową, co zostało potwierdzone w orzeczeniu lekarskim z dnia [...] r. Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S.. Z tych względów organ inspekcji sanitarnej uznał, że nie może stwierdzić choroby zawodowej jeżeli nie została ona orzeczona.