Interpretacja indywidualna z dnia 10.02.2020, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.659.2019.1.SR, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.659.2019.1.SR

Pomimo, iż przeniesienie własności składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, tj. nabytego w maju 2009 r. lokalu użytkowego oraz nabytego w listopadzie 2011 r. lokalu niemieszkalnego, na podstawie umowy dożywocia stanowi ich odpłatne zbycie, to nie jest możliwe określenie przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2019 r. (data wpływu 15 listopada 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia lokalu użytkowego i lokalu niemieszkalnego na podstawie umowy dożywocia jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 listopada 2019 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia lokalu użytkowego i lokalu niemieszkalnego na podstawie umowy dożywocia.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni wraz z mężem są właścicielami nabytego w maju 2009 r. lokalu użytkowego o powierzchni użytkowej 16 m, znajdującego się w przy ul. , oraz nabytego w listopadzie 2011 r. lokalu niemieszkalnego znajdującego się również w przy ul. , o powierzchni 20 m. Lokale te Wnioskodawczyni użytkowała w prowadzonej działalności gospodarczej, którą zlikwidowała w dniu 27 lutego 2015 r. Lokale te nie były nigdy wprowadzone do ewidencji środków trwałych, co jest równoznaczne z tym, że nie podlegały amortyzacji, która stanowiłaby koszty działalności gospodarczej. Obecnie małżonkowie zamierzają oba lokale przekazać córce na podstawie umowy dożywocia.