Interpretacja indywidualna z dnia 18.01.2019, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.603.2018.1.KK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.603.2018.1.KK

zaliczenie wydatków do ulgi rehabilitacyjnej

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2018 r. (data wpływu 11 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia wydatków do ulgi rehabilitacyjnej jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2018 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia wydatków do ulgi rehabilitacyjnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni ma 32 lata i choruje na przewlekłą chorobę ośrodkowego układu nerwowego stwardnienie rozsiane (SM). Z tego powodu jest od 2012 r. w programie lekowym i pod regularną opieką lekarza specjalisty neurologa oraz posiada orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności. Jednym z głównych zaleceń lekarskich (wymienionym w każdym wypisie ze szpitala w trakcie wizyt w programie lekowym) przy SM jest adekwatna do stanu zdrowia aktywność fizyczna, a co za tym idzie zakup karnetu na siłownię/klub fitness, czyli do miejsca, gdzie można uprawiać sport za pomocą różnych maszyn, przyrządów i organizowanych zajęć (yoga, rozciąganie itp.), jest wręcz konieczny. Dodatkowo Wnioskodawczyni, będąc mieszkanką miasta, gdzie przez większość roku jest ogromnie zanieczyszczone powietrze niepozwalające na uprawianie sportu na zewnątrz, jest zmuszona do zakupu karnetu. Na siłownię/do klubu fitness karnet może nabyć nie tylko osoba niepełnosprawna, ale tylko w przypadku osoby niepełnosprawnej, chorującej na SM jest on związany z celem rehabilitacyjnym i ułatwieniem wykonywania czynności życiowych dzięki regularnemu uprawianiu sportu. Obecnie dostęp do rehabilitacji jest bardzo utrudniony, bo należy na niego czekać w ogromnych kolejkach (przy refundowanych zabiegach) oraz drogi (przy prywatnych usługach), dlatego możliwość zakupu karnetu do klubu fitness dla chorego z przewlekłą chorobą, przy której kluczową rolę odgrywa aktywność fizyczna, jest dużym ułatwieniem. Karnet zwykle ma przystępna cenę, a chory nie zabiera miejsc na rehabilitację osobom po urazach. Wnioskodawczyni wskazuje, że w literaturze dotyczącej stwardnienia rozsianego stwierdzono, że poprzez usprawnienie ruchowe można zminimalizować skutki choroby (Stwardnienie rozsiane nowy poradnik pacjenta pod. red. B. Zakrzewskiej-Pniewskiej). Potwierdzenie tej tezy występuje także w monografii Dagmary Mirowskiej-Gozel Zalecenia i porady dla chorych na SM Niezależnie od stosowanych leków i stopnia jej zaawansowania, pacjent powinien pamiętać o podejmowaniu aktywności fizycznej. Uważa się, że im lepsza sprawność pacjenta przed chorobą lub na jej początku i większy wysiłek włożony w jej utrzymanie, tym większa szansa na lepsze funkcjonowanie nawet na późnych etapach choroby.