Interpretacja indywidualna z dnia 14.07.2015, sygn. ILPP5/443-69/13/15-S/KG, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, sygn. ILPP5/443-69/13/15-S/KG

Zwolnienie od podatku dostawy nieruchomości w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 23 stycznia 2014 r., sygn. akt I SA/Wr 1914/13 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 marca 2015 r., sygn. akt I FSK 740/14 stwierdza, że stanowisko Gminy reprezentowanej przez pełnomocnika radcę prawnego, przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2013 r. (data wpływu 8 kwietnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 czerwca 2013 r. (data wpływu 19 czerwca 2013 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy dostawy nieruchomości dokonywanej w trybie art. 209a ustawy o gospodarce nieruchomościami jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy dostawy nieruchomości dokonywanej w trybie art. 209a ustawy o gospodarce nieruchomościami. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 czerwca 2013 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca Gmina jest właścicielem mienia komunalnego, w szczególności nieruchomości gruntowych zabudowanych i niezabudowanych. Rozpowszechnioną w przeszłości praktyką podczas ustanawiania odrębnej własności lokali było wydzielanie działek po granicy budynków (po jego obrysie), w których odrębna własność lokali miała być ustanawiana, albo w inny niefunkcjonalny sposób. Tym sposobem właściciele lokali otrzymywali udział w prawie do nieruchomości gruntowej, której granice obejmowały obszar ograniczony fundamentami budynku. Powoduje to, że działki te nie spełniają norm przewidzianych przepisami dla działek budowlanych, więc w razie zniszczenia (rozbiórki) budynku nie istnieje możliwość ich ponownej zabudowy, a przynajmniej nie istnieje możliwość ich zabudowy w dotychczasowy sposób. Poza tym urządzenia niezbędne do obsługi budynku lub ich części położone są w obrębie innej (cudzej) nieruchomości, więc właściciele lokali i inne osoby zamieszkałe w nieruchomości wspólnoty mieszkaniowej muszą korzystać z nieruchomości sąsiedniej należącej do innego właściciela, co staje się źródłem konfliktów mogących w konsekwencji utrudnić prawidłowe korzystanie z obu nieruchomości. Skutkiem tego właściciele lokali nie mają żadnych praw do gruntu niezbędnego do prawidłowego korzystania z budynku, z którego faktycznie korzystają, a co więcej często decydują o sytuacji faktycznej gruntu.