Interpretacja indywidualna z dnia 24.03.2011, sygn. ITPP2/443-1314/10/AD, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, sygn. ITPP2/443-1314/10/AD

W zakresie sposobu skorygowania podstawy opodatkowania oraz podatku należnego, w związku z zawarciem ugody sądowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 grudnia 2010 r. (data wpływu 28 grudnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu skorygowania podstawy opodatkowania oraz podatku należnego, w związku z zawarciem ugody sądowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 grudnia 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu skorygowania podstawy opodatkowania oraz podatku należnego, w związku z zawarciem ugody sądowej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan działalność remontowo-budowlaną. W październiku 2009 r. zawarł z zamawiającym dwie umowy o roboty budowlane. W przypadku każdej z nich wykonał Pan nie tylko prace objęte projektem, ale również roboty dodatkowe, które okazały się konieczne w toku wykonywanych prac. W dniu 5 marca 2010 r. wystawił Pan na rzecz zamawiającego faktury VAT nr () na kwotę 188.478,56 zł oraz nr () na kwotę 128.697,40 zł, które dokumentowały wykonanie robót dodatkowych (prace objęte umowami zostały udokumentowane odrębnymi fakturami). Zamawiający nie zgadzał się z wysokością wynagrodzenia, którego zapłaty Pan żądał za wykonanie robót dodatkowych. Faktury dokumentujące te roboty zostały odesłane bez ich podpisania. W związku z powyższym, w lipcu 2010 r., wystąpił Pan z powództwem o zapłatę, w którym żądał od pozwanego zapłaty jedynie części kwot wynikających z obu faktur, t.j. kwoty 80.628,81 zł brutto tytułem faktury nr () oraz kwoty 18.330,50 zł tytułem faktury nr (), a więc w sumie kwoty 98.959,31 zł. W toku procesu strony doszły do porozumienia, zawierając w dniu 1 października 2010 r. ugodę, zgodnie z którą zamawiający zobowiązał się zapłacić Panu kwotę 35.000,00 zł, natomiast w pozostałym zakresie zgodził się Pan wycofać powództwo. Kwota 35.000,00 zł, do której zapłaty zamawiający zobowiązał się w ugodzie, miała zatem stanowić rozliczenie należności wynikających z obu faktur (nr oraz nr). W ugodzie strony nie określiły tytułu zapłaty kwoty 35.000,00 zł. Nie wskazały w szczególności, że przedmiotowa kwota należna jest Panu tytułem wynagrodzenia za roboty dodatkowe. Strony określiły jedynie, że zapłata tej kwoty miała stanowić całkowite rozliczenie stron z tytułu prac remontowych prowadzonych w związku z realizacją umów zawartych w październiku 2009 r. Na dzień zawarcia ugody kwota wynagrodzenia za prace objęte umowami (a więc za roboty, które nie zostały uznane za dodatkowe) została wypłacona w całości, a Pana nie łączyły z zamawiającym żadne inne umowy, tytułem których należne mogłoby być jakiekolwiek wynagrodzenie. Faktury nr () oraz nr () zostały już skorygowane w sposób opisany w przedmiotowym wniosku.