Interpretacja indywidualna z dnia 12.08.2009, sygn. ILPP1/443-758/09-2/AI, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, sygn. ILPP1/443-758/09-2/AI

Czy podatek VAT z refaktury nie powinien być pomniejszony o podatek VAT z faktury głównej, w tej samej wysokości jak podatek VAT z refaktury, gdyż dotyczył on części przypadającej na zużycie najemcy?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2009 r. (data wpływu 29 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie refakturowania kosztów za media jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie refakturowania kosztów za media.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 15 czerwca 2005 r. Wnioskodawczyni popisała umowę najmu lokalu użytkowego jako osoba fizyczna. Od tej chwili od przychodów uzyskanych z tej umowy Zainteresowana płaciła podatek dochodowy na zasadach ogólnych, a od stycznia 2007 r. do chwili obecnej podatek ryczałtowy. Ponadto Wnioskodawczyni płaciła podatek VAT (jest płatnikiem podatku VAT, gdyż prowadziła działalność do roku 2008). Zgodnie z umową najmu najemca poza czynszem jest zobowiązany do ponoszenia kosztów związanych z eksploatacją lokalu w wysokościach określonych na refakturach wystawianych przez wynajmującego. Zainteresowana sporządza je w oparciu o faktury główne wystawiane na nią bezpośrednio przez dostawców tych mediów. Faktury te reguluje w całości. Faktury te pochodzą z Zakładu Gospodarki Wodno-Kanalizacyjnej i PGNiN. Ponieważ Wnioskodawczyni posiada jeden licznik główny na gaz i wodę (pokazujący stan zużycia w całym budynku) - najemca zajmuje część, a Zainteresowana pozostałą część budynku, aby każdy ponosił koszty za własne zużycie, w tym celu Wnioskodawczyni założyła dla najemcy podlicznik na wodę i gaz. Tak więc, gaz i woda rozliczane są na podstawie faktycznego zużycia wykazanego osobnymi licznikami dla gazu i wody dla lokalu zajmowanego i wykorzystywanego przez najemcę. Kiedy pracownik zakładu gazowego lub wodociągów spisuje licznik główny, Wnioskodawczyni w tym czasie spisuje podlicznik, pokazujący stan zużycia mediów przez najemcę. Po otrzymaniu faktury głównej od dostawcy mediów, Zainteresowana wystawia najemcy refakturę (stan licznika spisany w tym samym dniu co licznik główny Wnioskodawczyni mnoży przez stawkę netto z refaktury głównej i podatek stosuje w wysokości podanej na fakturze głównej). Zainteresowana opisuje refakturę np. dla gazu Refaktura kosztów dotyczy licznika gazu nr za okres . Najemca płacąc faktury za wodę i gaz, zwraca pieniądze, które zapłaciła Wnioskodawczyni płacąc za fakturę główną, uwzględniając część zużycia przypadającego na najemcę, na którego wystawiła właśnie tą refakturę. Opłaty te więc nie stanowią dla niej przychodu, czyli nie powodują przysporzenia majątkowego. Problem jednak, że od kwot jakie znajdują się na fakturach refakturujących media zużyte przez najemcę (woda, gaz), regularnie od roku 2007 odprowadza Wnioskodawczyni podatek ryczałtowy. W ten sposób płaci podatek dochodowy od kwot, które nie stanowią dla niej przychodu, a jedynie zwrot pieniędzy za media zużyte przez najemcę, które to kwoty płaci opłacając fakturę główną.