Wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 19 lipca 2010 r., sygn. KIO/UZP 1388/10

1) Ustawa w każdym przypadku i wyraźnie odnosi możliwość umorzenia postępowania jedynie do sytuacji uznania przez zamawiającego całości zarzutów przedstawionych w odwołaniu. Również tylko do takiej sytuacji odnosi się dyspozycja art. 186 ust. 2 zd 2 Pzp, która stanowi, iż w takim przypadku (tj. w sytuacji uznania całości zarzutów przez zamawiającego i umorzenia postępowania przez Izbę), zamawiający wykonuje, powtarza lub unieważnia czynności w postępowaniu o udzielenie zamówienia zgodnie z żądaniem zawartym w odwołaniu.

 2) Ustawodawca dopuścił i przewidział sytuację, w której zamawiający nie będzie mógł skorygować swoich błędów przez uznanie części zasadnych zarzutów odwołanie bez poniesienia kosztów postępowania odwoławczego w związku z uwzględnieniem odwołania z powodu potwierdzenia części popieranych przez odwołującego zarzutów.

3) Fakt zadeklarowania przez zamawiającego uznania zasadnych zarzutów odwołania, poza znaczeniem procesowym w przedmiocie dowodzenia i potwierdzania zarzutów, nie wywiera jakiegokolwiek bezpośredniego wypływu na wynik postępowania odwoławczego. 

4) Przepis art. 481 § 1 Kc ustanawiający uprawnienie wierzyciela do żądania odsetek w razie opóźnienia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego przez dłużnika, nie wprowadza ograniczenia możliwości umownego uregulowania przez wierzyciela i dłużnika sposobu spłaty należnych odsetek. 

5) Wskazanie przez zamawiającego, iż umowa w sprawie zamówienia zostanie zawarta niezwłocznie po rozstrzygnięciu przetargu w żadnym razie nie pozostaje w sprzeczności regulacją z art. 94 ust. 1 i 2 ustawy. Tego typu nieprecyzyjne co do momentu zawarcia umowy (nieostre wyrażenie „niezwłocznie”) oraz posługujące się pozaustawowymi zwrotami typu „rozstrzygnięcie przetargu”, postanowienie siwz de facto nie stanowi nawet deklaracji działań niezgodnych z dyspozycjami ww. przepisów. 

Krajowa Izba Odwoławcza - w składzie:

Sylwester Kuchnio

Protokolant: Rafał Komoń