Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 19 kwietnia 2005 r. - Hans-Martin Tillack przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich. - Sprawa C-521/04 P(R)., sygn. C-521/04 P(R)

Sprawa C‑521/04 P(R)

Hans‑Martin Tillack

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Odwołanie - Wniosek o zarządzenie środka tymczasowego - Oczywista niedopuszczalność skargi - Akt niekorzystny - Skuteczna ochrona sądowa - Źródła informacji dziennikarskich - Przekazanie informacji prokuraturom krajowym przez OLAF

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 19 kwietnia 2005 r.  I‑0000

Streszczenie postanowienia

1.     Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego - Warunki dopuszczalności - Ocena uprawdopodobnienia dopuszczalności skargi - Brak orzecznictwa w tym zakresie - Element niedecydujący

(art. 242 WE i art. 243 WE; regulamin Sądu, art. 104 § 1)

2.     Prawo wspólnotowe - Zasady - Prawo do skutecznej ochrony sądowej - Przekazywanie władzom krajowym informacji uzyskanych w trakcie dochodzenia przez Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) - Uznanie władz krajowych w kwestii dalszego postępowania - Ochrona przed ewentualnym dalszym postępowaniem zapewniona na poziomie krajowym

(art. 10 WE i 234 WE; rozporządzenie nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 10 ust. 2)

1.     Możliwość stwierdzenia w ramach postępowania w przedmiocie środka tymczasowego braku informacji umożliwiających uprawdopodobnienie dopuszczalności skargi o stwierdzenie nieważności nie zależy od istnienia orzecznictwa wspólnotowego w zakresie zagadnienia lub zagadnień prawnych podnoszonych w skardze. O ile istnienie takiego orzecznictwa może ułatwić przyjęcie takiego wniosku, o tyle oczywista niedopuszczalność skargi może również wynikać z elementów, które nie były lub dotychczas nie były przedmiotem orzecznictwa wspólnotowego.

(por. pkt 26)

2.     Zgodnie z założeniem art. 10 ust. 2 rozporządzenia nr 1073/1999 dotyczącego dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF), środek taki jak przekazanie krajowym władzom sądowym informacji dotyczących rezultatów dochodzenia wewnętrznego sam w sobie nie jest niekorzystny dla strony, natomiast może spowodować, w odpowiednim przypadku, wszczęcie procedur administracyjnych lub karnych wnioskowanych przez właściwe władze krajowe. Podjęcie dalszego postępowania, które władze krajowe uzależniają od informacji, jakie zostały im przekazane przez OLAF, należy zatem, w ramach określonych przez art. 10 WE, do wyłącznej i całkowitej odpowiedzialności tych władz. Do tych władz należy również sprawdzenie, czy takie informacje usprawiedliwiają lub wymagają, aby podjęte zostały dochodzenia karne. W rezultacie ochrona sądowa w odniesieniu do tego dalszego postępowania powinna zostać zapewniona na poziomie krajowym ze wszystkimi gwarancjami przewidzianymi przez prawo wewnętrzne, w tym wynikającymi z praw podstawowych, które stanowiąc integralną część ogólnych zasad prawa wspólnotowego, muszą również być przestrzegane przez państwa członkowskie, jeśli wprowadzają one w życie uregulowania wspólnotowe. W ramach skargi wniesionej na poziomie krajowym sąd rozpoznający sprawę ma możliwość, w drodze wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym skierowanego do Trybunału na podstawie art. 234 WE, zapytać go - w stosownym przypadku na wniosek stron - o wykładnię przepisów prawa wspólnotowego, którą uzna za konieczną dla wydania swego orzeczenia.