Orzeczenie
Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 15 grudnia 2005 r. - Republika Włoska przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich. - Sprawa C-66/02., sygn. C-66/02
Sprawa C‑66/02
Republika Włoska
przeciwko
Komisji Wspólnot Europejskich
Skarga o stwierdzenie nieważności - Pomoc państwa - Decyzja 2002/581/WE - Ulgi podatkowe przyznane bankom - Uzasadnienie decyzji - Zakwalifikowanie jako pomoc państwa - Przesłanki - Zgodność ze wspólnym rynkiem - Przesłanki - Ważny projekt stanowiący przedmiot wspólnego europejskiego zainteresowania - Rozwój niektórych działań gospodarczych
Opinia rzecznika generalnego C. Stix‑Hackl przedstawiona w dniu 8 września 2005 r. I ‑ 0000
Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 15 grudnia 2005 r. I ‑ 0000
Streszczenie wyroku
1. Skarga o stwierdzenie nieważności - Zarzuty - Brak lub niewystarczający charakter uzasadnienia - Zarzut odrębny od zarzutu braku materialnej legalności
(art. 230 WE i 253 WE)
2. Pomoc przyznawana przez państwa - Pojęcie - Przepisy podatkowe skutkujące zwolnieniem, obniżką podatku lub odroczeniem terminu zapłaty dla niektórych czynności z zakresu restrukturyzacji banków - Włączenie
(art. 87 ust. 1 WE)
3. Pomoc przyznawana przez państwa - Badanie przez Komisję - Badanie systemu pomocy w ogólności - Dopuszczalność - Konsekwencje
(art. 87 ust. 1 WE)
4. Pomoc przyznawana przez państwa - Pojęcie - Charakter selektywny środka - Przepis podatkowy przynoszący korzyści jedynie przedsiębiorstwom z sektora bankowego dokonującym określonych czynności - Włączenie
(art. 87 ust. 1 WE)
5. Pomoc przyznawana przez państwa - Wpływ na wymianę handlową między państwami członkowskimi - Naruszenie konkurencji - Kryteria oceny
(art. 87 ust. 1 WE)
6. Pomoc przyznawana przez państwa - Zakaz - Odstępstwa - Pomoc przyczyniająca się do realizacji istotnego projektu we wspólnym interesie - Pomoc na rozwój jednego sektora działalności gospodarczej - Uprawnienia dyskrecjonalne Komisji - Kontrola sądowa - Granice
(art. 87 ust. 3 lit. b) i c) WE)
1. W ramach skargi o stwierdzenie nieważności kwestia zasadności uzasadnienia aktu dotyczy materialnej legalności spornego aktu. Dlatego zarzutu bezzasadności uzasadnienia nie można badać na etapie kontroli polegającej na sprawdzeniu, czy dochowany został obowiązek ustanowiony w art. 253 WE.