Postanowienie TK z dnia 2 kwietnia 2008 r., sygn. Ts 21/06

p o s t a n a w i a:

53/2/B/2008

POSTANOWIENIE

z dnia 2 kwietnia 2008 r.

Sygn. akt Ts 21/06

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Marek Kotlinowski - przewodniczący

Ewa Łętowska - sprawozdawca

Jerzy Stępień,

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym zażalenia na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 5 lutego 2007 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej Janusza Szczeblewskiego,

nie uwzględnić zażalenia.

UZASADNIENIE

W skardze konstytucyjnej złożonej do Trybunału Konstytucyjnego 13 stycznia 2006 r. skarżący wniósł o kontrolę konstytucyjności art. 19 § 1 i § 3, art. 51 § 1 pkt 4, art. 53 oraz art. 68 § 1 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. - Prawo o notariacie (Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 369, ze zm.). Jako wzorce kontroli przywołane w skardze zostały: art. 2, art. 31 ust. 3, art. 40, art. 41 ust. 1, art. 45 ust. 1 i art. 65 ust. 1 Konstytucji.

Skarga niniejsza wniesiona została w oparciu o następujący stan faktyczny i prawny: orzeczeniem z 5 stycznia 2005 r. (sygn. akt SD I/05) Sąd Dyscyplinarny I instancji uznał skarżącego za winnego tego, że w okresie od 12 marca 2003 r. do 28 kwietnia 2004 r. naruszył art. 19 zaskarżonej ustawy poprzez jednoczesne wykonywanie zawodu radcy prawnego oraz orzecznika w Odwoławczym Kolegium Samorządowym, tj. przewinienia określonego w art. 50 w zw. z art. 19 § 1 i § 2 ustawy i orzekł karę pozbawienia prawa prowadzenia kancelarii. Wyższy Sąd Dyscyplinarny przy Krajowej Radzie Notarialnej w Warszawie orzeczeniem z dnia 24 maja 2005 r. (sygn. akt WSD 2/2005) utrzymał w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie. Od orzeczenia Wyższego Sądu Dyscyplinarnego wniesiona została kasacja, którą Sąd Najwyższy - Izba Karna oddalił jako oczywiście bezzasadną orzeczeniem z 29 września 2005 r. (sygn. akt SDI 23/05), doręczonym skarżącemu 3 listopada 2005 r. Na marginesie skarżący wskazał, iż orzeczeniem z 4 sierpnia 2004 r. Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych (nr sprawy OSD/KR 3/04) wymierzył obwinionemu karę upomnienia, jako najłagodniejszą z kar w katalogu kar dyscyplinarnych.