Wyrok SN z dnia 24 września 2020 r., sygn. III UK 28/19

Od dnia 1 stycznia 2016 r. wystąpienie po zakończeniu pobierania zasiłku macierzyńskiego nieprzekraczającej 30 dni przerwy w podleganiu dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu przez ubezpieczonego niebędącego pracownikiem powoduje, że podstawę wymiaru zasiłku chorobowego dla tego ubezpieczonego ustala się zgodnie z art. 48a ustawy zasiłkowej (w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 15 maja 2015 r. o zmianie ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa oraz niektórych innych ustaw, Dz.U. z 2015 r., poz. 1066), natomiast nie stosuje się art. 43 w związku z art. 48 ust. 2 tej ustawy.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Maciej Pacuda (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Bohdan Bieniek

SSN Piotr Prusinowski

w sprawie z odwołania A.C. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w R. o zasiłek chorobowy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 24 września 2020 r., skargi kasacyjnej odwołującej się od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w P. z dnia 9 marca 2018 r., sygn. akt III Ua [...],

1. oddala skargę kasacyjną,

2. nie obciąża odwołującej się kosztami postępowania kasacyjnego organu rentowego.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w P. wyrokiem z dnia 30 listopada 2017 r., wydanym po rozpoznaniu sprawy z odwołania ubezpieczonej A.C. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w R. z dnia 1 grudnia 2016 r. dotyczącej ustalenia podstawy zasiłku chorobowego, zmienił tę decyzję i ustalił podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonej za okres od dnia 22 września 2016 r. w kwocie 7.766,10 zł.

Sąd Rejonowy ustalił, że ubezpieczona podlegała dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od dnia 1 lipca 2015 r. z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej. W okresie od dnia 26 sierpnia 2015 r. do dnia 23 sierpnia 2016 r. ubezpieczona pobierała zasiłek macierzyński, a po ustaniu okresu pobierania tego zasiłku dokonała ponownego zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych, w tym do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego dopiero w dniu 22 września 2016 r., a zatem po upływie 7 dni od daty powstania obowiązku ubezpieczenia. Z tej przyczyny organ rentowy decyzją z dnia 14 listopada 2016 r. odmówił przyznania ubezpieczonej prawa do zasiłku chorobowego za okres od dnia 23 sierpnia 2016 r. do dnia 21 września 2016 r. Organ ten objął natomiast ubezpieczoną ubezpieczeniem chorobowym od dnia 22 września 2016 r., to jest od dnia zgłoszenia wniosku, wypłacając jej jednocześnie zasiłek chorobowy od dnia 22 września 2016 r., przy czym jako podstawę wymiaru tego zasiłku została przyjęta najniższa podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe za miesiąc, w którym powstało prawo do zasiłku, to znaczy wrzesień 2016 r., w kwocie 2.433 zł brutto (2.099,44 zł po odliczeniu kwoty odpowiadającej 13,71% podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie chorobowe).