Postanowienie SN z dnia 17 stycznia 2019 r., sygn. III UK 102/18

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Halina Kiryło

w sprawie z odwołania E. C. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w J. o emeryturę, na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 17 stycznia 2019 r., na skutek skargi kasacyjnej odwołującego się od wyroku Sądu Apelacyjnego w [...] z dnia 23 listopada 2017 r., sygn. akt III AUa [...],

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 23 listopada 2017 r. Sąd Apelacyjny w [...] oddalił apelację ubezpieczonego E. C. od wyroku Sądu Okręgowego w R. z dnia 16 grudnia 2016 r., którym oddalono jego odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w J. z dnia 8 kwietnia 2015 r., odmawiającej wnioskodawcy prawa do emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach.

Odwołujący się zaskarżył powyższy wyrok skargą kasacyjną w całości. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie prawa materialnego: art. 184 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2018 r., poz. 1270 ze zm.; dalej jako ustawa o emeryturach i rentach z FUS lub ustawa emerytalna) w związku z § 2 ust. 1, § 3 i § 4 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz. 43 ze zm.) oraz w związku z pkt 24 działu XIV wykazu A załącznika do rozporządzenia, przez przyjęcie, że wykonywanie nadzoru przez wnioskodawcę także nad pracownikami niewykonującymi prac w szczególnych warunkach (przy czym sprawowanie nadzoru odbywało się bez udziału brygadzistów i mistrzów) wyklucza możliwość przyjęcia, że ubezpieczony pracował w warunkach szczególnych stale i w pełnym wymiarze czasu pracy; pominięcie okoliczności powszechnie akcentowanej w orzecznictwie Sądu Najwyższego i odmowę zakwalifikowania spornego okresu zatrudnienia od 1 sierpnia 1979 r. do 31 grudnia 1998 r. na stanowisku kierownika budowy, w sytuacji, gdy przesłanka wykonywania pracy w szczególnych warunkach "stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy" (§ 2 ust. 1 rozporządzenia w związku z pkt 24 działu XIV wykazy A) spełniona jest także wówczas, gdy osoba wykonująca dozór inżynieryjno - techniczny dozoruje także nad pracownikami niewykonującymi pracy w warunkach szczególnych; 21 art. 184 w związku z art. 32 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, przez przyjęcie, że ubezpieczony nie spełnił wszystkich warunków niezbędnych do tego, aby uzyskać prawo do emerytury w obniżonym wieku na podstawie wskazanych powyżej przepisów. Skarżący podniósł również zarzut naruszenia przepisów postępowania: 1/ art. 378 § 1 k.p.c, przez nierozpoznania sprawy w granicach apelacji, tj. brak odniesienia się do wszystkich zarzutów apelacji, a w szczególności całkowity brak rozważenia zarzutów naruszenia prawa materialnego; 21 art. 328 § 2 k.p.c, art. 382 k.p.c. w związku z art. 391 § 1 k.p.c, przez brak spełnienia wymagań uzasadnienia wyroku, w szczególności przez brak dokonania jakichkolwiek własnych ustaleń, brak ustalenia stanu prawnego sprawy, jakiegokolwiek ustalenia, ile czasu pracy w ciągu spornych okresów wnioskodawca poświęcał na bezpośredni dozór inżynieryjno-techniczny nad pracami wykonywanymi w warunkach szczególnych a ile nad innymi pracami, gdyż jest to podstawowy punkt oddalenia apelacji; 3/ art. 328 § 2 k.p.c. w związku z art. 391 § 1 k.p.c, przez niewskazanie, które fakty Sąd Apelacyjny uznał za udowodnione a które nie, dowodów, na których się oparł oraz przyczyn, dla których innym odmówił mocy dowodowej, w szczególności dlaczego uznał, lakonicznie to stwierdzając, że Sąd pierwszej instancji przeprowadził właściwe postępowanie dowodowe i na jego podstawie ustalił prawidłowy stan faktyczny, który Sąd Apelacyjny akceptuje i przyjmuje jako własny; 4/ art. 328 § 2 k.p.c, przez sprzeczność między oceną prawną a poczynionymi ustaleniami faktycznymi, polegającą na ustaleniu, że tylko niektóre okresy pracy nie podlegają zaliczeniu do prac w szczególnych warunkach przy jednoczesnym, chociażby nawet w przybliżeniu, określeniu ich długości. Skarżący wniósł o uchylenie w całości zaskarżonego wyroku i orzeczenie co do istoty sprawy oraz zasądzenie kosztów postępowania, ewentualnie wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku oraz poprzedzającego go wyroku Sądu Okręgowego i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.