Wyrok SN z dnia 12 września 2018 r., sygn. III UK 134/17

Gdy delegowanie dotyczy stałej pracy za granicą na rzecz swego pracodawcy, wysłanie (delegowanie) pracownika na obszar innego państwa Unii należy traktować jako odrębną instytucję prawną określoną w czasie objętym sporem w art. 12 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jolanta Strusińska-Żukowska (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Jolanta Franczak

SSN Zbigniew Myszka

w sprawie z odwołania B. M. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w J. z udziałem zainteresowanego G. M. o wysokość podstawy wymiaru składek, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 12 września 2018 r., skargi kasacyjnej odwołującego się od wyroku Sądu Apelacyjnego w (...) z dnia 5 kwietnia 2017 r., sygn. akt III AUa (...),

1) oddala skargę kasacyjną;

2) zasądza od odwołującego się B. M. na rzecz organu rentowego kwotę 1800 zł (jeden tysiąc osiemset) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 26 kwietnia 2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w J. stwierdził, że podstawa wymiaru składek na obowiązkowe ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe G. M. z tytułu zatrudnienia u płatnika składek B. M. wynosi za: styczeń 2014 r. - 6.933,67 zł, zaś na ubezpieczenie zdrowotne 5.983,06 zł, luty 2014 r. - 6.367,31 zł, zaś na ubezpieczenie zdrowotne 5.494,35 zł, marzec 2014 r. - 6.852,41 zł, zaś na ubezpieczenie zdrowotne 5.912,94 zł, kwiecień 2014 r. - 4.199,64 zł, zaś na ubezpieczenie zdrowotne 3.623,88 zł, maj 2014 r. - 1.680 zł, zaś na ubezpieczenie zdrowotne 1.449,67 zł, grudzień 2014 r. - 6.511,46 zł, zaś na ubezpieczenie zdrowotne - 5.618,74 zł.

Płatnik składek B. M. zaskarżył w całości powyższą decyzję, zarzucając w odwołaniu błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że praca wykonywana była przez pracownika za granicą w sposób stały, podczas gdy praca była świadczona stale na terenie Polski w promieniu kilkunastu kilometrów od siedziby płatnika, zaś wyjazdy pracowników do pracy za granicą odbywały się na podstawie polecenia wyjazdu służbowego i miały charakter incydentalny. Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i uznanie, że podstawą wymiaru składek za okres od stycznia do kwietnia 2014 r. i za listopad 2014 r. jest kwota 1.680 zł, ewentualnie w przypadku nieuchylenia zaskarżonej decyzji, uznanie za podstawę wymiaru składek kwoty prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia. Nadto wniósł o uznanie, że za miesiące: styczeń 2012 r., luty 2012 r., czerwiec 2012 r., sierpień 2012 r., marzec 2013 r., październik 2013 r., listopad 2013 r. i grudzień 2013 r. podstawą wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe, wypadkowe i zdrowotne jest kwota minimalnego wynagrodzenia wynikającego z umowy ze względu na pominięcie tego faktu w zaskarżonej decyzji, pomimo że zakres kontroli dotyczył także lat 2012 i 2013. W uzasadnieniu odwołujący się przedstawił swoją wykładnię podróży służbowej, konkludując iż wypłacone w formie diet należności pracownika nie podlegały "oskładkowaniu".