Postanowienie SN z dnia 10 kwietnia 2018 r., sygn. II UK 268/17

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jolanta Franczak

w sprawie z wniosku Ł. K. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. o ustalenie ustawodawstwa właściwego, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 10 kwietnia 2018 r., skargi kasacyjnej wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego we W. z dnia 21 grudnia 2016 r., sygn. akt III AUa .../16,

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

Uzasadnienie

Sąd Apelacyjny - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we W. wyrokiem z dnia 21 grudnia 2016 r. oddalił apelację wnioskodawcy Ł. K. od wyroku Sądu Okręgowego w O. z dnia 29 czerwca 2016 r. oddalającego odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. z dnia 21 stycznia 2016 r., ustalającej ustawodawstwo polskie jako właściwe dla wnioskodawcy.

W wyrokach sądów meriti przyjęto, że zawarte przez wnioskodawcę, prowadzącego w Polsce działalność gospodarczą, umowy o pracę na gruncie prawa słowackiego są pozorne (art. 83 § 1 k.c. w związku z art. 300 k.p.). Wnioskodawca nie zdołał wykazać w toku stosowania przez organy ubezpieczeniowe procedury określonej w art. 16 procedury rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczącego wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. Urz. UE. L. 284 z dnia 30 października 2009 r., dalej jako rozporządzenie wykonawcze), by wykonywał na podstawie tych umów pracę, choćby w marginalnym zakresie wynikającym ze spornych umów (10 godzin miesięcznie lub jednej godziny tygodniowo) bądź otrzymywał jakiekolwiek wynagrodzenie z tego tytułu. Słowacka instytucja ubezpieczeniowa po przeprowadzeniu postępowania stwierdziła, że wnioskodawca zawierał umowy z fikcyjnymi pracodawcami, tzw. "firmami-skrzynkami", bez zamiaru świadczenia pracy, a zatem nie podlega ubezpieczeniom społecznym na Słowacji z tytułu zatrudnienia u pracodawców słowackich. Wobec powyższego wnioskodawca z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce podlega polskiemu ustawodawstwu i obowiązkowi ubezpieczenia społecznego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 5, art. 12 i art. 13 ust. 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2017 r., 1773 ze zm.). Jednocześnie Sąd Apelacyjny stwierdził brak podstaw do uwzględnienia zarzutu nieważności postępowania przez niewezwanie pracodawcy słowackiego tj. spółki A. s.r.o., jako zainteresowanego do udziału sprawie, ponieważ zgodnie z art. 477 § 2 k.p.c. status osoby zainteresowanej w postępowaniu ubezpieczeniowym ma ten, czyje prawa lub obowiązki zależą od rozstrzygnięcia sprawy. Pracodawca zatrudniający ubezpieczonego za granicą nie jest zainteresowanym w sprawie z odwołania ubezpieczonego przeciwko organowi rentowemu o wydanie zaświadczenia o podleganiu ubezpieczeniom społecznym.