Wyrok SN z dnia 17 kwietnia 2018 r., sygn. II PK 36/17

Art. 241¹³ § 2 k.p. jest wyjątkiem od art. 42 § 1 k.p., który dotyczy warunków pracy i płacy wynikających z indywidualnej umowy o pracę. Tak więc stosowanie go do porozumień zbiorowych byłoby niedopuszczalnym rozszerzeniem regulacji o charakterze wyjątku. W tej sytuacji stosowanie per analogiam art. 241¹³ § 2 k.p. byłoby poprawianiem prawa do stanu zgodnego z wyobrażeniem interpretatora. Zabieg ten stanowiłby niedopuszczalne wypełnienie tzw. luki aksjologicznej.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Romualda Spyt (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Bohdan Bieniek

SSN Piotr Prusinowski

w sprawie z powództwa P. K. przeciwko Przedsiębiorstwu Państwowemu "P." w W. o odprawę pieniężną, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 17 kwietnia 2018 r., skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 22 sierpnia 2016 r., sygn. akt XXI Pa (...),

1. oddala skargę kasacyjną;

2. zasądza od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 1800 (tysiąc osiemset) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 22 grudnia 2015 r. Sąd Rejonowy w W., w sprawie z powództwa P. K. przeciwko Przedsiębiorstwu Państwowemu P. o odprawę pieniężną, oddalił powództwo.

Sąd Okręgowy w W. wyrokiem z dnia 22 sierpnia 2016 r. oddalił apelację powoda od powyższego wyroku.

W sprawie ustalono, że powód P. K. był pracownikiem pozwanego przedsiębiorstwa w okresie od 3 grudnia 2009 r. do 31 stycznia 2015 r. Stosunek pracy pomiędzy stronami ustał w wyniku rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem dokonanym przez pracodawcę w trybie art. 30 § 1 pkt 2 k.p. w związku z art. 42 § 1 i § 3 k.p. w związku z art. 1 ustawy z 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (jednolity tekst: Dz.U. z 2016 r., poz. 1474 ze zm.).

W okresie zatrudnienia powoda u strony pozwanej obowiązywał Zakładowy Układ Zbiorowy Pracy z dnia 6 września 1999 r. (dalej ZUZP z 1999 r.). Postanowienie art. 245 ust. 2 ZUZP z 1999 r. stanowiło, że w przypadkach szczególnych, tj. restrukturyzacji, podziału, likwidacji PPL, reorganizacji powodującej zwolnienia pracowników lub innej zmiany struktury przedsiębiorstwa, polegającej na powstaniu w jej wyniku odrębnych podmiotów stosuje się następujące zasady: 1) przed dokonaniem jakichkolwiek działań, zmierzających do zwolnień pracowników strony dokonują przeglądu stanowisk pracy w PPL w celu znalezienia możliwości zatrudnienia tych pracowników; (...) 3) pracownikom, z którymi rozwiązano umowę o pracę w wyniku zmian, o których mowa w ust. 2 przysługuje odprawa w wysokości: a) dwunastomiesięcznego wynagrodzenia pracownika brutto, nie większego jednak niż dwunastokrotność przeciętnej miesięcznej płacy brutto w PPL (za miesiąc poprzedzający miesiąc, w którym następuje wypłata) - jeżeli staż pracy w PPL wynosi od 3 do 5 lat; b) dwudziestoczteromiesięcznego wynagrodzenia pracownika brutto, nie większego jednak niż dwudziestoczterokrotność przeciętnej miesięcznej płacy brutto w PPL (za miesiąc poprzedzający miesiąc, w którym następuje wypłata) - jeżeli staż pracy w PPL wynosi od 5 do 10 lat; c) trzydziestosześciomiesięcznego wynagrodzenia pracownika brutto, nie większego jednak niż trzydziestosześciokrotność przeciętnej miesięcznej płacy brutto w PPL (za miesiąc poprzedzający miesiąc, w którym następuje wypłata) - jeżeli staż pracy w PPL wynosi ponad 10 lat; 4) uprawnienia w pkt 3) lit. a), b) i c) nie przysługują pracownikom, którzy rozwiążą stosunek pracy w trybie art. 231 § 4 lub § 5 k.p.