Wyrok SN z dnia 13 czerwca 2018 r., sygn. IV CSK 436/17

Występowanie przyczyny dodatkowej nie zwalnia od odpowiedzialności odszkodowawczej ani jej nie ogranicza, chyba że ma miejsce znacznie później od pierwotnego zdarzenia wyrządzającego szkodę, nie pozostaje z tym zdarzeniem w związku przyczynowym i jest samoistną przyczyną wyrządzenia dalszej szkody.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Agnieszka Piotrowska (przewodniczący)

SSN Wojciech Katner (sprawozdawca)

SSN Marian Kocon

w sprawie z powództwa W. K. przeciwko Polskim Kolejom Państwowym Spółce Akcyjnej w Warszawie o podwyższenie renty, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Cywilnej w dniu 13 czerwca 2018 r., skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego w G. z dnia 25 stycznia 2017 r., sygn. akt I ACa .../16,

1) oddala skargę kasacyjną,

2) nie obciąża powoda na rzecz strony pozwanej kosztami postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 7 maja 2012 r. Sąd Okręgowy w G. oddalił powództwo w sprawie z powództwa W.K. przeciwko Polskim Kolejom Państwowym spółce akcyjnej w Warszawie o zasądzenie renty wyrównawczej w kwocie 2 179,21 złotych miesięcznie w miejsce renty wyrównawczej, zasądzonej od pozwanego na rzecz powoda w wysokości 2 000 "starych" złotych, wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w G. z dnia 6 listopada 1975 r. z tytułu wypadku, którego doznał, a która to renta po przeliczeniu na "nowe" złote wyniosła 0,20 złotych miesięcznie.

Sąd Apelacyjny w G. wyrokiem z dnia 6 grudnia 2012 r. oddalił apelację powoda od powołanego na wstępie wyroku Sądu Okręgowego w G. z dnia 7 maja 2012 r. Wyrok ten został uchylony - w następstwie wniesienia przez powoda skargi kasacyjnej - przez Sąd Najwyższy wyrokiem z dnia 2 kwietnia 2014 r., sygn. akt IV CSK 444/13, który przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi drugiej instancji. W uzasadnieniu wyroku Sądu Najwyższego znalazło się stwierdzenie, że na podstawie art. 907 § 2 k.c. może zostać zmieniona wysokość renty, jeżeli nastąpił spadek siły nabywczej pieniądza i że nie można dokonać mechanicznej oceny i poprzestać na stwierdzeniu, iż trwała niezdolność do pracy z przyczyn samoistnych wyłącza dostosowanie wysokości renty do jej funkcji kompensacyjnej w związku ze zmianą wartości pieniądza.