Wyrok SN z dnia 2 kwietnia 2014 r., sygn. IV CSK 444/13

1. Z istoty unormowania zawartego w art. 907 § 2 k.c. wynika ograniczenie materialnej prawomocności wyroku w takim znaczeniu, że wyrok orzekający o obowiązku świadczenia renty wiąże materialnie tylko w okolicznościach przyjętych za podstawę orzeczenia, z tym, że zmiana może nastąpić jedynie w razie istotnej zmiany stosunków w stosunku do stanu, w jakim orzekano o rencie.

2. Zmianę wysokości renty na podstawie art. 907 § 2 k.c. może uzasadniać istotny spadek siły nabywczej pieniądza, w wyniku którego zwiększa się negatywny skutek gospodarczy zdarzenia wywołującego szkodę.

3. Art. 907 § 2 k.c. odnosi się do rent kompensacyjnych, w których zobowiązanie odszkodowawcze wynikające ze szkody na osobie jest zobowiązaniem niepieniężnym, a jego treścią jest naprawienie szkody przez surogat w postaci świadczenia pieniężnego.

4. W wypadku przejścia poszkodowanego na emeryturę lub rentę z ubezpieczenia społecznego, renta odszkodowawcza powinna uwzględniać ewentualną różnicę pomiędzy faktycznie uzyskiwanym z tego tytułu świadczeniem, a świadczeniem, które przypadłoby uprawnionemu z uwzględnieniem zarobków osiąganych w braku zdarzenia szkodzącego.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Mirosława Wysocka (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Marian Kocon

SSN Anna Kozłowska

w sprawie z powództwa W. K. przeciwko P. Spółce Akcyjnej w W. o podwyższenie renty, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 2 kwietnia 2014 r., skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 6 grudnia 2012 r.