Wyrok SN z dnia 6 lipca 2018 r., sygn. II CSK 233/17

Naruszenie dobra osobistego w postaci więzi bliskości następuje tylko wówczas, gdy ta więź ma cechy szczególnie silnego stosunku emocjonalnego i psychicznego o charakterze rzeczywistym i trwałym. Nie chodzi, więc o abstrakcyjnie ujętą więź emocjonalną, ale o szczególny charakter związku między najbliższymi. Ponadto, o naruszeniu więzi pomiędzy tymi osobami w sposób uzasadniający roszczenie oparte na art. 448 k.c. można mówić jedynie w okolicznościach wyjątkowych, w których doszło nie do zaburzenia, zakłócenia lub pogorszenia więzi, lecz do faktycznej niemożliwości nawiązania i utrzymywania kontaktu właściwego dla danego rodzaju stosunków - w szczególności więzi łączącej dzieci i rodziców - z powodu ciężkiego i głębokiego stanu upośledzenia funkcji życiowych. Dotyczy to, zatem uszczerbków zdrowia najcięższych i nieodwracalnych, a więc takich, w których naruszenie więzi rodzinnej wiąże się z dotkliwą, niekończącą się krzywdą, i jest porównywalne z krzywdą związaną z definitywną utratą osoby najbliższej. To oznacza, że nie każde naruszenie tego dobra uzasadnia pozytywne rozstrzygnięcie.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Marta Romańska (przewodniczący)

SSN Anna Kozłowska (sprawozdawca)

SSN Bogumiła Ustjanicz

w sprawie z powództwa E. H. przeciwko Towarzystwu Ubezpieczeń i Reasekuracji"(...)" Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. o zadośćuczynienie, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 6 lipca 2018 r., skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Apelacyjnego w (...) z dnia 1 grudnia 2016 r., sygn. akt I ACa (...),

1. oddala skargę kasacyjną,

2. nie obciąża powódki kosztami postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 1 grudnia 2016 r. Sąd Apelacyjny w (...) oddalił apelację powódki od wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 29 lutego 2016 r. oddalającego powództwo skierowane przeciwko Towarzystwu Ubezpieczeń i Reasekuracji "(...)"

S.A. w W. o zadośćuczynienie. Rozstrzygnięcia Sądów obu instancji zostały dokonane na podstawie stanu faktycznego ustalonego przez Sąd Okręgowy i zaaprobowanego przez Sąd Apelacyjny. Sądy ustaliły, że w dniu 23 marca 2007 r. w W., na skrzyżowaniu z drogą nr 8, S. P., kierujący samochodem osobowym marki R., wymusił pierwszeństwo przejazdu jadącemu drogą nr 8 z pierwszeństwem przejazdu pojazdowi marki T. [...], w wyniku czego, po zderzeniu się tych pojazdów, siłą uderzenia został przemieszczony i uderzył w prawidłowo stojący na skrzyżowaniu samochód marki M.. W następstwie zderzenia pojazdów małoletni K. H., pięciotygodniowe niemowlę, będący pasażerem pojazdu R. doznał urazu czaszkowo - mózgowego. S. P. był chłopakiem siostry powódki - A. O., która siedziała obok kierowcy, na tylnej kanapie za fotelem pasażera siedziała powódka, obok niej matka - J. G., a małoletni K. H. znajdował się w siodełku. Sprawca wypadku w dacie zdarzenia posiadał samochód ubezpieczony w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej przez (...) Towarzystwo Ubezpieczeń S.A. z siedzibą w W., którego następcą prawnym jest pozwane Towarzystwo.