Postanowienie SN z dnia 14 marca 2018 r., sygn. II CSK 278/17

Odrzucenie pozwu może nastąpić między innymi wtedy gdy o to samo roszczenie pomiędzy tymi samymi stronami sprawa została prawomocnie osądzona (art. 199 § 1 pkt 2 w zw. z art. 366 k.p.c.). Przepis ten zakłada przedmiotową i podmiotową tożsamość dwóch orzeczeń i dopiero kumulacja tych elementów pozwala na stwierdzenie, że doszło do powtórnego wydania orzeczenia w tej samej sprawie. Chodzi przy tym nie tylko o tożsamość przedmiotu rozstrzygnięcia w obu sprawach, lecz również identyczność podstawy sporu czyli okoliczności faktycznych, z których wynika w jednej i drugiej sprawie roszczenie procesowe. Brzmienie art. 366 k.p.c. przesądza o tym, że powagą rzeczy osądzonej objęte jest to o czym rzeczywiście rozstrzygnięto, a nie to o czym sąd powinien rozstrzygnąć.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Agnieszka Piotrowska (przewodniczący)

SSN Monika Koba (sprawozdawca)

SSN Zbigniew Kwaśniewski

w sprawie z powództwa E. L. przeciwko M. W. i N.W. o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 14 marca 2018 r., skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego w S. z dnia 6 września 2016 r., sygn. akt II Ca ."/16,

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Okręgowemu w S. do rozpoznania oraz rozstrzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 21 września 2015 r. Sąd Rejonowy w S. oddalił powództwo E. L. skierowane przeciwko M. W. i N.W. o zapłatę kwoty 72.000 zł z ustawowymi odsetkami tytułem zwrotu pożyczki.

Sąd Rejonowy ustalił, że powódka ze Z. W. pozostawali w konkubinacie i prowadzili działalność handlową na targowisku T. w S. Z.W. zawarł z "T. I" spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w S. umowy o prowadzenie wspólnej inwestycji zgodnie z którymi spółka "T. I" miała dokonać przebudowy targowiska, wybudować nowy pawilon handlowy, w którym Z.W. miał mieć wydzielone na własność dwa punkty handlowe. Prawo własności wyodrębnionych punktów handlowych miało zostać przeniesione mocą odrębnej umowy, po zakończeniu inwestycji i rozliczeniu uzgodnionej partycypacji w jej kosztach. W dniu 15 lutego 2008 r. E. L. przekazała Z. W. kwotę 42.000 zł, a w dniu 5 maja 2008 r. kwotę 30.000 zł tytułem pożyczek, które zostały zabezpieczone wekslami własnymi wystawionymi przez pożyczkobiorcę. Z.W. zobowiązał się w nich zapłacić na zlecenie E. L. kwoty odpowiednio 42.000 zł i 30.000 zł. W dniu 20 maja 2008 r. strony umowy pożyczki podpisały oświadczenie, w którym pożyczkobiorca oświadczył, że równowartość wykupu weksli na kwotę łączną 72.000 zł stanowi przekazanie przez niego wszystkich praw i obowiązków w stosunku do spółki " T." dotyczących wynajmu i odsprzedaży kontenera nr 25 mieszczącego się na targowisku "T." w S.. Strony tej umowy uważały, że na skutek podpisania oświadczenia Z.W. jest zobowiązany spłacić zadłużenie z umowy pożyczki poprzez przeniesienie w przyszłości własności jednego z pawilonów na targowisku "T." na powódkę. Z.W. zmarł 2 sierpnia 2008r., a spadek po nim na mocy ustawy, z dobrodziejstwem inwentarza, nabyły córki N.W. i Magdalena Wołyniec po % części.