Postanowienie SN z dnia 27 września 2000 r. sygn. V CKN 1442/00

Pozew, w którym powód żąda - jako świadczenia głównego - odsetek, których domagał się w innej sprawie zakończonej prawomocnym wyrokiem oddalającym powództwo, podlega odrzuceniu na podstawie art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c., choćby obok roszczenia głównego zostało zgłoszone żądanie zasądzenia odsetek składanych.

Przewodniczący: Sędzia SN Zbigniew Strus (sprawozdawca)

Sędziowie SN: Bronisław Czech, Tadeusz Domińczyk

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 27 września 2000 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa Stanisława B. przeciwko Bankowi Śląskiemu S.A. w K. o zapłatę, na skutek kasacji powoda od postanowienia Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 24 marca 2000 r.

postanowił oddalić kasację.

Uzasadnienie

W pozwie wniesionym dnia 30 marca 1999 r powód domagał się zasądzenia kwoty 407 679, 53 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 24 października 1996 r. W uzasadnieniu podał, że z pozwanym Bankiem łączyła go umowa, zakwalifikowana przez Sąd Wojewódzki w Bielsku Białej w zakończonej prawomocnie sprawie V GC (...), jako przedwstępna, zobowiązująca Bank do udzielenia powodowi kredytu na preferencyjnych warunkach. Ponieważ kredyt nie został przyznany w terminie oznaczonym w umowie (31 marca 1995 r.), powód wystąpił w październiku 1966 r. z powództwem o zasądzenie stosownego odszkodowania. Domagał się wówczas kwoty odszkodowania jako świadczenia głównego oraz odsetek od tej kwoty od dnia 31 marca 1995 r. do dnia zapłaty. W pozwie z 1999 r. powód wskazał również, że powództwo w sprawie V GC (...) zostało oddalone ze względu na upływ terminu przedawnienia określonego w art. 390 § 3 k.c., ale sentencja wyroku nie obejmowała roszczenia o odsetki, które -jako świadczenie uboczne - podlegały innemu porządkowi przedawnienia, tak co do wymagalności, jak i terminu wynoszącego trzy lata. Poza tym wywodził, że bieg przedawnienia roszczenia o odsetki uległ przerwaniu wskutek wniesienia pozwu z 1996 r. i zaczął biec na nowo od chwili uprawomocnienia się wyroku Sądu drugiej instancji, oddalającego apelację w sprawie z 1996 r. Widocznej niekonsekwencji swego stanowiska (sprzeczność między twierdzeniami o nierozpoznaniu roszczenia o odsetki i ponownym biegu przedawnienia od zakończenia postępowania obejmującego jakoby tylko świadczenie główne) powód nie wyjaśniał.