Wyrok SN z dnia 7 listopada 2017 r., sygn. I PK 302/16

1. Powierzenie pełnienia obowiązków nie jest w żadnym razie obsadzeniem stanowiska pracy do którego przypisane są dane obowiązki. Całkowicie nieuzasadnionym jest odnoszenie do pracowników "pełniących obowiązki" regulacji prawnych dotyczących pracowników zajmujących dane stanowisko pracy.

2. Pojęcie "pracownik zarządzający w imieniu pracodawcy zakładem pracy" w rozumieniu art. 151 § 1 k.p. w związku z art. 128 § 2 pkt 2 k.p. nie jest tożsame z pojęciem "osoby lub organu zarządzającego jednostką organizacyjną albo inną wyznaczoną do tego osobą" w rozumieniu art. 3 § 1 k.p. Wprowadzając w dziale szóstym Kodeksu pracy, na potrzeby uregulowania czasu pracy tej kategorii pracowników, definicję osoby zarządzającej w imieniu pracodawcy zakładem pracy, ustawodawca w sposób wyczerpujący określił katalog stanowisk pracy, których zajmowanie wiąże się ze statusem pracownika zarządzającego zakładem pracy. Art. 128 § 2 pkt 2 k.p. daje podstawy do wyróżnienia czterech kategorii pracowników zarządzających zakładem pracy: pracowników kierujących jednoosobowo zakładem pracy (np. dyrektor zakładu opieki zdrowotnej), zastępców pracowników kierujących jednoosobowo zakładem pracy (np. zastępca dyrektora zakładu opieki zdrowotnej), pracowników wchodzących w skład kolegialnego organu zarządzającego zakładem pracy oraz głównych księgowych. Podział ten wskazuje, że status zastępców oraz głównych księgowych jest częściowo odmienny niż pracowników kierujących jednoosobowo zakładem pracy i bardziej zbliżony do pracowników wykonawczych. Pracownicy jednoosobowo kierujący zakładem pracy są bowiem przełożonymi zastępców oraz głównych księgowych i mają uprawnienia na podstawie art. 3 § 1 k.p. do podejmowania czynności w sprawach z zakresu prawa pracy w imieniu pracodawcy. Wspólną cechą pracowników zarządzających w imieniu pracodawcy zakładem pracy jest natomiast możliwość podejmowania przez nich decyzji dotyczących zakładu pracy. Stąd, tracą na znaczeniu okoliczności mające na celu stwierdzenie czy miała ona uprawnienia do dokonywania czynności w sprawach z zakresu prawa pracy prowadzące do nawiązania, rozwiązania bądź zmiany treści stosunku pracy podległych jej pracowników, które przypisane są podmiotom wymienionym w art. 3 § 1 k.p.