Wyrok SN z dnia 5 października 2016 r., sygn. III KK 136/16

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Tomasz Artymiuk (przewodniczący)

SSN Kazimierz Klugiewicz

SSA del. do SN Jacek Błaszczyk (sprawozdawca)

przy udziale prokuratora Prokuratury Krajowej Barbary Nowińskiej w sprawie A. P., C. W., J. P., J. L., J. O., K. M., M. B., M. S., T. J., W. T. i Z. G. oskarżonych z art. 231 § 2 k.k. w zb. z art. 235 k.k. w zb. z art. 271 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie w dniu 5 października 2016 r., kasacji wniesionej w stosunku do oskarżonych przez Prokuratora Okręgowego w B. na niekorzyść od wyroku Sądu Okręgowego w B. z dnia 3 listopada 2015 r., sygn. akt VIII Ka (...) zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego w B. z dnia 5 listopada 2014 r., sygn. akt XV K (...),

uchyla w całości punkt I zaskarżonego wyroku oraz punkt II w części utrzymującej w mocy wyrok Sądu Rejonowego w B. w stosunku do J. P. co do czynu zarzucanego w punkcie III aktu oskarżenia oraz W. T. odnośnie czynu zarzucanego w punkcie XV aktu oskarżenia i w tym zakresie przekazuje sprawę Sądowi Okręgowego w B. do ponownego rozpoznania w postępowaniu odwoławczym.

Uzasadnienie

A. P., C. W., J. P., J. L., J. O., K. M., M. B., M. S., T. J., W. T., Z. G. zostali oskarżeni o popełnienie czynów z art. 231 § 2 k.k. w zb. z art. 271 § 3 k.k. w zb. z art. 235 k.k. polegających na tym, że w przyjętych w akcie oskarżenia datach (w latach 2006, 2007, bądź 2008), jako funkcjonariusze Straży Miejskiej w B. nie dopełnili swoich obowiązków wynikających z ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 o strażach gminnych wskazanych w art. 11 i art. 27 pkt. 1 oraz zakresów obowiązków i uprawnień poprzez niezgodne z prawem prowadzenie postępowań o wykroczenie z art. 97 k.w. dotyczących przekraczania dopuszczalnej prędkości ustalonymi pojazdami zarejestrowanych fotoradarami w B. w ten sposób, że będąc uprawnionymi do wystawiania dokumentów w postaci mandatów karnych pomimo ustalenia tożsamości rzeczywistego sprawcy danego wykroczenia, odstąpili od jego ukarania, poświadczyli nieprawdę w dokumentacji wykroczenia drogowego co do okoliczności mającej znaczenie prawne, a mianowicie osoby będącej sprawcą wykroczenia tworząc tym samym fałszywe dowody w toku prowadzonego postępowania i kierując przeciwko ustalonej osobie ściganie za wykroczenie, po czym wystawili mandaty karne o określonym numerze na nazwisko ustalonej osoby, która wykroczenia nie popełniła, celem uniknięcia odpowiedzialności związanej z przypisaniem punktów karnych rzeczywistemu sprawcy wykroczenia, działając w ten sposób na szkodę interesu publicznego i osoby, która otrzymała mandat karny w celu osiągnięcia korzyści osobistej przez osobę, która uniknęła ukarania mandatem.